सूनु

Sanskrit

Alternative forms

Alternative scripts

• সূনু (Assamese script)
• ᬲᬹᬦᬸ (Balinese script)
• সূনু (Bengali script)
• 𑰭𑰳𑰡𑰲 (Bhaiksuki script)
• 𑀲𑀽𑀦𑀼 (Brahmi script)
• သူနု (Burmese script)
• સૂનુ (Gujarati script)
• ਸੂਨੁ (Gurmukhi script)
• 𑌸𑍂𑌨𑍁 (Grantha script)
• ꦱꦹꦤꦸ (Javanese script)
• 𑂮𑂴𑂢𑂳 (Kaithi script)
• ಸೂನು (Kannada script)
• សូនុ (Khmer script)
• ສູນຸ (Lao script)
• സൂനു (Malayalam script)
• ᠰᡠᡠᠨᡠ (Manchu script)
• 𑘭𑘴𑘡𑘳 (Modi script)
• ᠰᠤᠤᠨᠤ (Mongolian script)
• 𑧍𑧕𑧁𑧔 (Nandinagari script)
• 𑐳𑐹𑐣𑐸 (Newa script)
• ସୂନୁ (Odia script)
• ꢱꢹꢥꢸ (Saurashtra script)
• 𑆱𑆷𑆤𑆶 (Sharada script)
• 𑖭𑖳𑖡𑖲 (Siddham script)
• සූනු (Sinhalese script)
• 𑪁𑩒𑩛𑩯𑩒 (Soyombo script)
• 𑚨𑚱𑚝𑚰 (Takri script)
• ஸூநு (Tamil script)
• సూను (Telugu script)
• สูนุ (Thai script)
• སཱུ་ནུ (Tibetan script)
• 𑒮𑒴𑒢𑒳 (Tirhuta script)
• 𑨰𑨃𑨊𑨝𑨃 (Zanabazar Square script)

Etymology 1

From Proto-Indo-Aryan *suHnúṣ, from Proto-Indo-Iranian *suHnúš (compare Avestan 𐬵𐬎𐬥𐬎 (hunu)), from Proto-Indo-European *suHnús (compare Gothic 𐍃𐌿𐌽𐌿𐍃 (sunus), Lithuanian sūnùs, Old Church Slavonic сꙑнъ (synŭ), Old English sunu (whence English son)).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /suː.nú/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈs̪uː.n̪u/

Noun

सूनु • (sūnú) stem, m

1. son, child, offspring

   Synonyms: पुत्र (putrá), जात (jātá), सुत (sutá)

   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.66.1b:

     रयिर्न चित्रा सूरो न सन्दृगायुर्न प्राणो नित्यो नसूनुः।
     तक्वा न भूर्णिर्वना सिषक्ति पयो न धेनुः शुचिर्विभावा॥

     rayirna citrā sūro na sandṛgāyurna prāṇo nityo nasūnuḥ.
     takvā na bhūrṇirvanā siṣakti payo na dhenuḥ śucirvibhāvā.

     LIKE the Sun's glance, like wealth of varied sort, like breath which is the life, like one's own son
     Like a swift bird, a cow who yields her milk, pure and refulgent to the wood he speeds.

2. a younger brother (Kir. i, 24)
3. a daughter's son (W.)
4. name of a rishi (having the patronymic आर्भव (ārbhava) or काश्यप (kāśyapa), author of RV. x, 176) (Auukr.)

Declension

Masculine u-stem declension of सूनु

	singular	dual	plural
nominative	सूनुः (sūnúḥ)	सूनू (sūnū́)	सूनवः (sūnávaḥ)
vocative	सूनो (sū́no)	सूनू (sū́nū)	सूनवः (sū́navaḥ)
accusative	सूनुम् (sūnúm)	सूनू (sūnū́)	सूनून् (sūnū́n)
instrumental	सूनुना (sūnúnā) सून्वा¹ (sūnvā́¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभिः (sūnúbhiḥ)
dative	सूनवे (sūnáve) सून्वे¹ (sūnvé¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभ्यः (sūnúbhyaḥ)
ablative	सूनोः (sūnóḥ) सून्वः¹ (sūnváḥ¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभ्यः (sūnúbhyaḥ)
genitive	सूनोः (sūnóḥ) सून्वः¹ (sūnváḥ¹)	सून्वोः (sūnvóḥ)	सूनूनाम् (sūnūnā́m)
locative	सूनौ (sūnaú)	सून्वोः (sūnvóḥ)	सूनुषु (sūnúṣu)

• ¹Vedic

Noun

सूनु • (sūnú) stem, f

1. daughter (Mn. i, 10.)

Declension

Feminine u-stem declension of सूनु

	singular	dual	plural
nominative	सूनुः (sūnúḥ)	सूनू (sūnū́)	सूनवः (sūnávaḥ)
vocative	सूनो (sū́no)	सूनू (sū́nū)	सूनवः (sū́navaḥ)
accusative	सूनुम् (sūnúm)	सूनू (sūnū́)	सूनूः (sūnū́ḥ)
instrumental	सून्वा (sūnvā́)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभिः (sūnúbhiḥ)
dative	सूनवे (sūnáve) सून्वै¹ (sūnvaí¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभ्यः (sūnúbhyaḥ)
ablative	सूनोः (sūnóḥ) सून्वाः¹ (sūnvā́ḥ¹) सून्वै² (sūnvaí²)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभ्यः (sūnúbhyaḥ)
genitive	सूनोः (sūnóḥ) सून्वाः¹ (sūnvā́ḥ¹) सून्वै² (sūnvaí²)	सून्वोः (sūnvóḥ)	सूनूनाम् (sūnūnā́m)
locative	सूनौ (sūnaú) सून्वाम्¹ (sūnvā́m¹)	सून्वोः (sūnvóḥ)	सूनुषु (sūnúṣu)

• ¹Later Sanskrit
• ²Brāhmaṇas

Etymology 2

From the root सू (√sū, “to beget, produce, yield”), from Proto-Indo-Iranian [Term?], ultimately from Proto-Indo-European *sewH- (“to beget (a child)”). Compare with Etymology 1 above.

Noun

सूनु • (sūnú) stem, m

1. one who presses out or extracts the soma-juice (RV. iii, 1, 12; = सोतृ (sotṛ), Sāy.)

Declension

Masculine u-stem declension of सूनु

	singular	dual	plural
nominative	सूनुः (sūnúḥ)	सूनू (sūnū́)	सूनवः (sūnávaḥ)
vocative	सूनो (sū́no)	सूनू (sū́nū)	सूनवः (sū́navaḥ)
accusative	सूनुम् (sūnúm)	सूनू (sūnū́)	सूनून् (sūnū́n)
instrumental	सूनुना (sūnúnā) सून्वा¹ (sūnvā́¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभिः (sūnúbhiḥ)
dative	सूनवे (sūnáve) सून्वे¹ (sūnvé¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभ्यः (sūnúbhyaḥ)
ablative	सूनोः (sūnóḥ) सून्वः¹ (sūnváḥ¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभ्यः (sūnúbhyaḥ)
genitive	सूनोः (sūnóḥ) सून्वः¹ (sūnváḥ¹)	सून्वोः (sūnvóḥ)	सूनूनाम् (sūnūnā́m)
locative	सूनौ (sūnaú)	सून्वोः (sūnvóḥ)	सूनुषु (sūnúṣu)

• ¹Vedic

Etymology 3

Noun

सूनु • (sūnu) stem, m

1. one who urges or incites, an inciter (Sāy. on RV. i, 103, 4)
2. the sun (= सवितृ (savitṛ)) (L.)

Declension

Masculine u-stem declension of सूनु

	singular	dual	plural
nominative	सूनुः (sūnúḥ)	सूनू (sūnū́)	सूनवः (sūnávaḥ)
vocative	सूनो (sū́no)	सूनू (sū́nū)	सूनवः (sū́navaḥ)
accusative	सूनुम् (sūnúm)	सूनू (sūnū́)	सूनून् (sūnū́n)
instrumental	सूनुना (sūnúnā) सून्वा¹ (sūnvā́¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभिः (sūnúbhiḥ)
dative	सूनवे (sūnáve) सून्वे¹ (sūnvé¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभ्यः (sūnúbhyaḥ)
ablative	सूनोः (sūnóḥ) सून्वः¹ (sūnváḥ¹)	सूनुभ्याम् (sūnúbhyām)	सूनुभ्यः (sūnúbhyaḥ)
genitive	सूनोः (sūnóḥ) सून्वः¹ (sūnváḥ¹)	सून्वोः (sūnvóḥ)	सूनूनाम् (sūnūnā́m)
locative	सूनौ (sūnaú)	सून्वोः (sūnvóḥ)	सूनुषु (sūnúṣu)

• ¹Vedic

References

• Monier Williams (1899) “सूनु”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 1240.