मन्त्र

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Nepali

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Sanskrit मन्त्र (mantra).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [mʌn̪t̪rʌ]
  • Phonetic Devanagari: मन्त्र

Noun

[edit]

मन्त्र (mantra)

  1. mantra, chant

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-Aryan *mántram, from Proto-Indo-Iranian *mántram, from Proto-Indo-European *mén-trom, from *men- (to think) +‎ *-trom, hence "instrument of thought". Related to मनस् (mánas, mind). Cognate with Avestan 𐬨𐬄𐬚𐬭𐬀 (mąθra).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

मन्त्र (mántra) stemm or n

  1. sacred text or speech
  2. a prayer or song of praise (RV. AV. TS.), a sacred formula addressed to any individual deity; a mantra
  3. a Vedic hymn or sacrificial formula, that portion of the Veda which contains the texts called ऋच् (ṛc-) or यजुस् (yajus-) or सामन् (sāma) or अथर्वन् (atharvan) (as opposed to the Brahmana or Upanishad portions); a mantra
  4. a mystical verse or magical formula (sometimes personified), incantation, charm, spell; a mantra
  5. consultation, resolution, counsel, advice, plan, design, secret

Declension

[edit]
Masculine a-stem declension of मन्त्र (mántra)
Singular Dual Plural
Nominative मन्त्रः
mántraḥ
मन्त्रौ / मन्त्रा¹
mántrau / mántrā¹
मन्त्राः / मन्त्रासः¹
mántrāḥ / mántrāsaḥ¹
Vocative मन्त्र
mántra
मन्त्रौ / मन्त्रा¹
mántrau / mántrā¹
मन्त्राः / मन्त्रासः¹
mántrāḥ / mántrāsaḥ¹
Accusative मन्त्रम्
mántram
मन्त्रौ / मन्त्रा¹
mántrau / mántrā¹
मन्त्रान्
mántrān
Instrumental मन्त्रेण
mántreṇa
मन्त्राभ्याम्
mántrābhyām
मन्त्रैः / मन्त्रेभिः¹
mántraiḥ / mántrebhiḥ¹
Dative मन्त्राय
mántrāya
मन्त्राभ्याम्
mántrābhyām
मन्त्रेभ्यः
mántrebhyaḥ
Ablative मन्त्रात्
mántrāt
मन्त्राभ्याम्
mántrābhyām
मन्त्रेभ्यः
mántrebhyaḥ
Genitive मन्त्रस्य
mántrasya
मन्त्रयोः
mántrayoḥ
मन्त्राणाम्
mántrāṇām
Locative मन्त्रे
mántre
मन्त्रयोः
mántrayoḥ
मन्त्रेषु
mántreṣu
Notes
  • ¹Vedic
Neuter a-stem declension of मन्त्र (mántra)
Singular Dual Plural
Nominative मन्त्रम्
mántram
मन्त्रे
mántre
मन्त्राणि / मन्त्रा¹
mántrāṇi / mántrā¹
Vocative मन्त्र
mántra
मन्त्रे
mántre
मन्त्राणि / मन्त्रा¹
mántrāṇi / mántrā¹
Accusative मन्त्रम्
mántram
मन्त्रे
mántre
मन्त्राणि / मन्त्रा¹
mántrāṇi / mántrā¹
Instrumental मन्त्रेण
mántreṇa
मन्त्राभ्याम्
mántrābhyām
मन्त्रैः / मन्त्रेभिः¹
mántraiḥ / mántrebhiḥ¹
Dative मन्त्राय
mántrāya
मन्त्राभ्याम्
mántrābhyām
मन्त्रेभ्यः
mántrebhyaḥ
Ablative मन्त्रात्
mántrāt
मन्त्राभ्याम्
mántrābhyām
मन्त्रेभ्यः
mántrebhyaḥ
Genitive मन्त्रस्य
mántrasya
मन्त्रयोः
mántrayoḥ
मन्त्राणाम्
mántrāṇām
Locative मन्त्रे
mántre
मन्त्रयोः
mántrayoḥ
मन्त्रेषु
mántreṣu
Notes
  • ¹Vedic

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]

References

[edit]
  • Monier Williams (1899) “मन्त्र”, in A Sanskrit–English Dictionary, [], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, pages 785/3, 786/1.
  • Mayrhofer, Manfred (1996) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan]‎[1] (in German), volume 2, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 311