ωριμότητα

Greek

Etymology

From Koine Greek ὡριμότης (hōrimótēs), equivalent to ώριμος (órimos, “mature, ripe”) +‎ -ότητα (-ótita, “-ty, -ness”).

Pronunciation

• IPA^(key): /o.ɾiˈmo.ti.ta/
• Hyphenation: ω‧ρι‧μό‧τη‧τα

Noun

ωριμότητα • (orimótita) f (plural ωριμότητες)

1. maturity, ripeness (quality of being mature)

   Επέδειξε μεγάλη ωριμότητα στην απόφασή του.

   Epédeixe megáli orimótita stin apófasí tou.

   He showed great maturity in his decision.

Declension

Declension of ωριμότητα

	singular	plural
nominative	ωριμότητα (orimótita)	ωριμότητες (orimótites)
genitive	ωριμότητας (orimótitas)	ωριμοτήτων (orimotíton)
accusative	ωριμότητα (orimótita)	ωριμότητες (orimótites)
vocative	ωριμότητα (orimótita)	ωριμότητες (orimótites)

Antonyms

• ανωριμότητα f (anorimótita, “immaturity”)

Related terms

• ωριμάζω (orimázo, “to mature, to ripen”)
  • ωρίμασμα n (orímasma, “maturing”)
• ωρίμαση f (orímasi, “ripening”)