ωρίμαση

Greek

Etymology

• see: ωρίμανση (orímansi)

Pronunciation

• IPA^(key): /oˈɾi.ma.si/
• Hyphenation: ω‧ρί‧μα‧ση

Noun

ωρίμαση • (orímasi) f (plural ωριμάσεις) usually in the singular

1. etymologically expected form of ωρίμανση (orímansi)

Declension

	singular	plural
nominative	ωρίμαση (orímasi)	ωριμάσεις (orimáseis)
genitive	ωρίμασης (orímasis)	ωριμάσεων (orimáseon)
accusative	ωρίμαση (orímasi)	ωριμάσεις (orimáseis)
vocative	ωρίμαση (orímasi)	ωριμάσεις (orimáseis)

Older or formal genitive singular: ωριμάσεως (orimáseos)

Further reading

• see: ωρίμανση (orímansi#References)