συνώνυμος

Ancient Greek

Etymology

From σῠν- (sŭn-, “with”) +‎ ὄνῠμᾰ (ónŭmă, “name”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nɔ̌ː.ny.mos/ → /syˈno.ny.mos/ → /siˈno.ni.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nɔ̌ː.ny.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈno.ny.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈno.ny.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈno.ny.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈno.ni.mos/

Adjective

σῠνώνῠμος • (sŭnṓnŭmos) m or f (neuter σῠνώνῠμον); second declension

1. Having the same name
2. Having only one meaning: univocal
3. synonymous

Inflection

Second declension of σῠνώνῠμος; σῠνώνῠμον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠνώνῠμος sŭnṓnŭmos	σῠνώνῠμον sŭnṓnŭmon		σῠνωνῠ́μω sŭnōnŭ́mō	σῠνωνῠ́μω sŭnōnŭ́mō		σῠνώνῠμοι sŭnṓnŭmoi	σῠνώνῠμᾰ sŭnṓnŭmă
Genitive		σῠνωνῠ́μου sŭnōnŭ́mou	σῠνωνῠ́μου sŭnōnŭ́mou		σῠνωνῠ́μοιν sŭnōnŭ́moin	σῠνωνῠ́μοιν sŭnōnŭ́moin		σῠνωνῠ́μων sŭnōnŭ́mōn	σῠνωνῠ́μων sŭnōnŭ́mōn
Dative		σῠνωνῠ́μῳ sŭnōnŭ́mōi	σῠνωνῠ́μῳ sŭnōnŭ́mōi		σῠνωνῠ́μοιν sŭnōnŭ́moin	σῠνωνῠ́μοιν sŭnōnŭ́moin		σῠνωνῠ́μοις sŭnōnŭ́mois	σῠνωνῠ́μοις sŭnōnŭ́mois
Accusative		σῠνώνῠμον sŭnṓnŭmon	σῠνώνῠμον sŭnṓnŭmon		σῠνωνῠ́μω sŭnōnŭ́mō	σῠνωνῠ́μω sŭnōnŭ́mō		σῠνωνῠ́μους sŭnōnŭ́mous	σῠνώνῠμᾰ sŭnṓnŭmă
Vocative		σῠνώνῠμε sŭnṓnŭme	σῠνώνῠμον sŭnṓnŭmon		σῠνωνῠ́μω sŭnōnŭ́mō	σῠνωνῠ́μω sŭnōnŭ́mō		σῠνώνῠμοι sŭnṓnŭmoi	σῠνώνῠμᾰ sŭnṓnŭmă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠνωνῠ́μως sŭnōnŭ́mōs			σῠνωνῠμώτερος sŭnōnŭmṓteros			σῠνωνῠμώτᾰτος sŭnōnŭmṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• See also descendants of συνώνυμον (sunṓnumon)

Further reading

• “συνώνυμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συνώνυμος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • name idem, page 550.
  • synonymous idem, page 851.

Greek

Adjective

συνώνυμος • (synónymos) m (feminine συνώνυμη, neuter συνώνυμο)

1. (linguistics) synonymous

Declension

Declension of συνώνυμος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	συνώνυμος (synónymos)	συνώνυμη (synónymi)	συνώνυμο (synónymo)		συνώνυμοι (synónymoi)	συνώνυμες (synónymes)	συνώνυμα (synónyma)
genitive	συνώνυμου (synónymou)	συνώνυμης (synónymis)	συνώνυμου (synónymou)		συνώνυμων (synónymon)	συνώνυμων (synónymon)	συνώνυμων (synónymon)
accusative	συνώνυμο (synónymo)	συνώνυμη (synónymi)	συνώνυμο (synónymo)		συνώνυμους (synónymous)	συνώνυμες (synónymes)	συνώνυμα (synónyma)
vocative	συνώνυμε (synónyme)	συνώνυμη (synónymi)	συνώνυμο (synónymo)		συνώνυμοι (synónymoi)	συνώνυμες (synónymes)	συνώνυμα (synónyma)

Related terms

• συνωνυμία f (synonymía, “synonymity”)
• συνώνυμο n (synónymo, “synonym”)

See also

• αντώνυμο n (antónymo, “antonym”)