συνώνυμος

Ancient Greek

Etymology

From σῠν- (sun-, “with”) +‎ ὄνῠμᾰ (ónuma, “name”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nɔ̌ː.ny.mos/ → /syˈno.ny.mos/ → /siˈno.ni.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nɔ̌ː.ny.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈno.ny.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈno.ny.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈno.ny.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈno.ni.mos/

Adjective

σῠνώνῠμος • (sunṓnumos) m or f (neuter σῠνώνῠμον); second declension

1. Having the same name
2. Having only one meaning: univocal
3. synonymous

Inflection

Second declension of σῠνώνῠμος; σῠνώνῠμον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠνώνῠμος sunṓnumos	σῠνώνῠμον sunṓnumon		σῠνωνῠ́μω sunōnúmō	σῠνωνῠ́μω sunōnúmō		σῠνώνῠμοι sunṓnumoi	σῠνώνῠμᾰ sunṓnuma
Genitive		σῠνωνῠ́μου sunōnúmou	σῠνωνῠ́μου sunōnúmou		σῠνωνῠ́μοιν sunōnúmoin	σῠνωνῠ́μοιν sunōnúmoin		σῠνωνῠ́μων sunōnúmōn	σῠνωνῠ́μων sunōnúmōn
Dative		σῠνωνῠ́μῳ sunōnúmōi	σῠνωνῠ́μῳ sunōnúmōi		σῠνωνῠ́μοιν sunōnúmoin	σῠνωνῠ́μοιν sunōnúmoin		σῠνωνῠ́μοις sunōnúmois	σῠνωνῠ́μοις sunōnúmois
Accusative		σῠνώνῠμον sunṓnumon	σῠνώνῠμον sunṓnumon		σῠνωνῠ́μω sunōnúmō	σῠνωνῠ́μω sunōnúmō		σῠνωνῠ́μους sunōnúmous	σῠνώνῠμᾰ sunṓnuma
Vocative		σῠνώνῠμε sunṓnume	σῠνώνῠμον sunṓnumon		σῠνωνῠ́μω sunōnúmō	σῠνωνῠ́μω sunōnúmō		σῠνώνῠμοι sunṓnumoi	σῠνώνῠμᾰ sunṓnuma
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠνωνῠ́μως sunōnúmōs			σῠνωνῠμώτερος sunōnumṓteros			σῠνωνῠμώτᾰτος sunōnumṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• See also descendants of συνώνυμον (sunṓnumon)

Further reading

• “συνώνυμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συνώνυμος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • name idem, page 550.
  • synonymous idem, page 851.

Greek

Adjective

συνώνυμος • (synónymos) m (feminine συνώνυμη, neuter συνώνυμο)

1. (linguistics) synonymous

Declension

Declension of συνώνυμος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	συνώνυμος (synónymos)	συνώνυμη (synónymi)	συνώνυμο (synónymo)		συνώνυμοι (synónymoi)	συνώνυμες (synónymes)	συνώνυμα (synónyma)
genitive	συνώνυμου (synónymou)	συνώνυμης (synónymis)	συνώνυμου (synónymou)		συνώνυμων (synónymon)	συνώνυμων (synónymon)	συνώνυμων (synónymon)
accusative	συνώνυμο (synónymo)	συνώνυμη (synónymi)	συνώνυμο (synónymo)		συνώνυμους (synónymous)	συνώνυμες (synónymes)	συνώνυμα (synónyma)
vocative	συνώνυμε (synónyme)	συνώνυμη (synónymi)	συνώνυμο (synónymo)		συνώνυμοι (synónymoi)	συνώνυμες (synónymes)	συνώνυμα (synónyma)

Related terms

• συνωνυμία f (synonymía, “synonymity”)
• συνώνυμο n (synónymo, “synonym”)

See also

• αντώνυμο n (antónymo, “antonym”)