συνώνυμα

Ancient Greek

Adjective

σῠνώνῠμᾰ • (sŭnṓnŭmă)

1. nominative neuter plural of σῠνώνῠμος (sŭnṓnŭmos)
2. vocative neuter plural of σῠνώνῠμος (sŭnṓnŭmos)
3. accusative neuter plural of σῠνώνῠμος (sŭnṓnŭmos)

Noun

σῠνώνῠμᾰ • (sŭnṓnŭmă)

1. nominative plural of σῠνώνῠμον (sŭnṓnŭmon)
2. vocative plural of σῠνώνῠμον (sŭnṓnŭmon)
3. accusative plural of σῠνώνῠμον (sŭnṓnŭmon)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • synonyms idem, page 851.

Greek

Adjective

συνώνυμα • (synónyma)

1. nominative neuter plural of συνώνυμος (synónymos)
2. accusative neuter plural of συνώνυμος (synónymos)
3. vocative neuter plural of συνώνυμος (synónymos)