συντεταγμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syn.te.taŋ.mé.nos/ → /syn.te.taɣˈme.nos/ → /sin.de.taɣˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syn.te.taŋ.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syn.te.taɡˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syn.te.taɣˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syn.te.taɣˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sin.de.taɣˈme.nos/

Participle

συντεταγμένος • (suntetagménos) m (feminine συντεταγμένη, neuter συντεταγμένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of συντάσσω (suntássō)

Declension

First and second declension of σῠντετᾰγμένος; σῠντετᾰγμένη; σῠντετᾰγμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σῠντετᾰγμένος sŭntetăgménos	σῠντετᾰγμένη sŭntetăgménē	σῠντετᾰγμένον sŭntetăgménon		σῠντετᾰγμένω sŭntetăgménō	σῠντετᾰγμένᾱ sŭntetăgménā	σῠντετᾰγμένω sŭntetăgménō		σῠντετᾰγμένοι sŭntetăgménoi	σῠντετᾰγμέναι sŭntetăgménai	σῠντετᾰγμένᾰ sŭntetăgménă
Genitive		σῠντετᾰγμένου sŭntetăgménou	σῠντετᾰγμένης sŭntetăgménēs	σῠντετᾰγμένου sŭntetăgménou		σῠντετᾰγμένοιν sŭntetăgménoin	σῠντετᾰγμέναιν sŭntetăgménain	σῠντετᾰγμένοιν sŭntetăgménoin		σῠντετᾰγμένων sŭntetăgménōn	σῠντετᾰγμένων sŭntetăgménōn	σῠντετᾰγμένων sŭntetăgménōn
Dative		σῠντετᾰγμένῳ sŭntetăgménōi	σῠντετᾰγμένῃ sŭntetăgménēi	σῠντετᾰγμένῳ sŭntetăgménōi		σῠντετᾰγμένοιν sŭntetăgménoin	σῠντετᾰγμέναιν sŭntetăgménain	σῠντετᾰγμένοιν sŭntetăgménoin		σῠντετᾰγμένοις sŭntetăgménois	σῠντετᾰγμέναις sŭntetăgménais	σῠντετᾰγμένοις sŭntetăgménois
Accusative		σῠντετᾰγμένον sŭntetăgménon	σῠντετᾰγμένην sŭntetăgménēn	σῠντετᾰγμένον sŭntetăgménon		σῠντετᾰγμένω sŭntetăgménō	σῠντετᾰγμένᾱ sŭntetăgménā	σῠντετᾰγμένω sŭntetăgménō		σῠντετᾰγμένους sŭntetăgménous	σῠντετᾰγμένᾱς sŭntetăgménās	σῠντετᾰγμένᾰ sŭntetăgménă
Vocative		σῠντετᾰγμένε sŭntetăgméne	σῠντετᾰγμένη sŭntetăgménē	σῠντετᾰγμένον sŭntetăgménon		σῠντετᾰγμένω sŭntetăgménō	σῠντετᾰγμένᾱ sŭntetăgménā	σῠντετᾰγμένω sŭntetăgménō		σῠντετᾰγμένοι sŭntetăgménoi	σῠντετᾰγμέναι sŭntetăgménai	σῠντετᾰγμένᾰ sŭntetăgménă
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συντεταγμένος (suntetagménos).

Pronunciation

• IPA^(key): /sin.de.taɣˈme.nos/
• Hyphenation: συ‧ντε‧ταγ‧μέ‧νος

Participle

συντεταγμένος • (syntetagménos) m (feminine συντεταγμένη, neuter συντεταγμένο)

1. passive perfect participle of συντάσσω (syntásso)

   Alternative form: συνταγμένος (syntagménos)

Declension

Declension of συντεταγμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	συντεταγμένος (syntetagménos)	συντεταγμένη (syntetagméni)	συντεταγμένο (syntetagméno)		συντεταγμένοι (syntetagménoi)	συντεταγμένες (syntetagménes)	συντεταγμένα (syntetagména)
genitive	συντεταγμένου (syntetagménou)	συντεταγμένης (syntetagménis)	συντεταγμένου (syntetagménou)		συντεταγμένων (syntetagménon)	συντεταγμένων (syntetagménon)	συντεταγμένων (syntetagménon)
accusative	συντεταγμένο (syntetagméno)	συντεταγμένη (syntetagméni)	συντεταγμένο (syntetagméno)		συντεταγμένους (syntetagménous)	συντεταγμένες (syntetagménes)	συντεταγμένα (syntetagména)
vocative	συντεταγμένε (syntetagméne)	συντεταγμένη (syntetagméni)	συντεταγμένο (syntetagméno)		συντεταγμένοι (syntetagménoi)	συντεταγμένες (syntetagménes)	συντεταγμένα (syntetagména)

Derived terms

• συντεταγμένη f (syntetagméni)