συνομιλώ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συνομιλῶ (sunomilô), contracted form of συνομιλέω (sunomiléō), with semantic loan from French converser.

Pronunciation

• IPA^(key): /si.no.miˈlo/
• Hyphenation: συ‧νο‧μι‧λώ

Verb

συνομιλώ • (synomiló) (past συνομίλησα, passive —)

1. (intransitive) to converse, to have a discussion

   Synonyms: συζητάω (syzitáo), συζητώ (syzitó), συνδιαλέγομαι (syndialégomai)

Conjugation

συνομιλώ   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	συνομιλώ	συνομιλήσω
2 sg	συνομιλείς	συνομιλήσεις
3 sg	συνομιλεί	συνομιλήσει
1 pl	συνομιλούμε	συνομιλήσουμε, [-ομε]
2 pl	συνομιλείτε	συνομιλήσετε
3 pl	συνομιλούν(ε)	συνομιλήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	συνομιλούσα	συνομίλησα
2 sg	συνομιλούσες	συνομίλησες
3 sg	συνομιλούσε	συνομίλησε
1 pl	συνομιλούσαμε	συνομιλήσαμε
2 pl	συνομιλούσατε	συνομιλήσατε
3 pl	συνομιλούσαν(ε)	συνομίλησαν, συνομιλήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα συνομιλώ ➤	θα συνομιλήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα συνομιλείς, …	θα συνομιλήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … συνομιλήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … συνομιλήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … συνομιλήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	συνομίλησε
2 pl	συνομιλείτε	συνομιλήστε
Other forms
Active present participle ➤	συνομιλώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας συνομιλήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	συνομιλήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• συνομιλητής m (synomilitís), συνομιλήτρια f (synomilítria)
• συνομιλία f (synomilía)