συμβολικός

Ancient Greek

Etymology

From συμβολή (sumbolḗ) and σύμβολον (súmbolon) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sym.bo.li.kós/ → /sym.bo.liˈkos/ → /sim.bo.liˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sym.bo.li.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sym.bo.liˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sym.bo.liˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sym.bo.liˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sim.bo.liˈkos/

Adjective

συμβολῐκός • (sumbolĭkós) m (feminine συμβολῐκή, neuter συμβολῐκόν); first/second declension

1. symbolical, figurative

Declension

First and second declension of συμβολῐκός; συμβολῐκή; συμβολῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		συμβολῐκός sumbolĭkós	συμβολῐκή sumbolĭkḗ	συμβολῐκόν sumbolĭkón		συμβολῐκώ sumbolĭkṓ	συμβολῐκᾱ́ sumbolĭkā́	συμβολῐκώ sumbolĭkṓ		συμβολῐκοί sumbolĭkoí	συμβολῐκαί sumbolĭkaí	συμβολῐκᾰ́ sumbolĭkắ
Genitive		συμβολῐκοῦ sumbolĭkoû	συμβολῐκῆς sumbolĭkês	συμβολῐκοῦ sumbolĭkoû		συμβολῐκοῖν sumbolĭkoîn	συμβολῐκαῖν sumbolĭkaîn	συμβολῐκοῖν sumbolĭkoîn		συμβολῐκῶν sumbolĭkôn	συμβολῐκῶν sumbolĭkôn	συμβολῐκῶν sumbolĭkôn
Dative		συμβολῐκῷ sumbolĭkôi	συμβολῐκῇ sumbolĭkêi	συμβολῐκῷ sumbolĭkôi		συμβολῐκοῖν sumbolĭkoîn	συμβολῐκαῖν sumbolĭkaîn	συμβολῐκοῖν sumbolĭkoîn		συμβολῐκοῖς sumbolĭkoîs	συμβολῐκαῖς sumbolĭkaîs	συμβολῐκοῖς sumbolĭkoîs
Accusative		συμβολῐκόν sumbolĭkón	συμβολῐκήν sumbolĭkḗn	συμβολῐκόν sumbolĭkón		συμβολῐκώ sumbolĭkṓ	συμβολῐκᾱ́ sumbolĭkā́	συμβολῐκώ sumbolĭkṓ		συμβολῐκούς sumbolĭkoús	συμβολῐκᾱ́ς sumbolĭkā́s	συμβολῐκᾰ́ sumbolĭkắ
Vocative		συμβολῐκέ sumbolĭké	συμβολῐκή sumbolĭkḗ	συμβολῐκόν sumbolĭkón		συμβολῐκώ sumbolĭkṓ	συμβολῐκᾱ́ sumbolĭkā́	συμβολῐκώ sumbolĭkṓ		συμβολῐκοί sumbolĭkoí	συμβολῐκαί sumbolĭkaí	συμβολῐκᾰ́ sumbolĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		συμβολῐκῶς sumbolĭkôs				συμβολῐκώτερος sumbolĭkṓteros				συμβολῐκώτᾰτος sumbolĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: συμβολικός (symvolikós)
• → Latin: symbolicus (see there for further descendants)
• → Ukrainian: симво́ліка (symvólika)

Further reading

• συμβολικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• συμβολικός, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “συμβολικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek συμβολικός (sumbolikós) with semantic loan from French symbolique. By surface analysis, σύμβολο (sýmvolo) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /siɱ.vo.liˈkos/
• Hyphenation: συμ‧βο‧λι‧κός

Adjective

συμβολικός • (symvolikós) m (feminine συμβολική, neuter συμβολικό)

1. symbolic (pertaining to a symbol)
2. symbolic (implicitly representing or referring to another thing)

Declension

Declension of συμβολικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	συμβολικός (symvolikós)	συμβολική (symvolikí)	συμβολικό (symvolikó)		συμβολικοί (symvolikoí)	συμβολικές (symvolikés)	συμβολικά (symvoliká)
genitive	συμβολικού (symvolikoú)	συμβολικής (symvolikís)	συμβολικού (symvolikoú)		συμβολικών (symvolikón)	συμβολικών (symvolikón)	συμβολικών (symvolikón)
accusative	συμβολικό (symvolikó)	συμβολική (symvolikí)	συμβολικό (symvolikó)		συμβολικούς (symvolikoús)	συμβολικές (symvolikés)	συμβολικά (symvoliká)
vocative	συμβολικέ (symvoliké)	συμβολική (symvolikí)	συμβολικό (symvolikó)		συμβολικοί (symvolikoí)	συμβολικές (symvolikés)	συμβολικά (symvoliká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συμβολικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συμβολικός, etc.)

Related terms

• συμβολίζω (symvolízo)
• σύμβολο n (sýmvolo)