συλλογισμός

Ancient Greek

Etymology

Verbal noun from συλλογίζομαι (sullogízomai, “to compute, infer”) +‎ -μός (-mós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syl.lo.ɡiz.mós/ → /syl.lo.ʝizˈmos/ → /si.lo.ʝizˈmos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syl.lo.ɡiz.mós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syl.lo.ɡizˈmos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syl.lo.ʝizˈmos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syl.lo.ʝizˈmos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.lo.ʝizˈmos/

Noun

σῠλλογῐσμός • (sullogismós) m (genitive σῠλλογῐσμοῦ); second declension (Attic, Koine)

1. computation, calculation, rating, assessment
2. reasoning
3. plan, scheme
4. putting together of observed facts: inference
   1. (logic) syllogism (beginning with Aristotle)
   2. (rhetoric) inference from written to unwritten law

Inflection

Second declension of ὁ σῠλλογῐσμός; τοῦ σῠλλογῐσμοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σῠλλογῐσμός ho sullogismós	τὼ σῠλλογῐσμώ tṑ sullogismṓ	οἱ σῠλλογῐσμοί hoi sullogismoí
Genitive	τοῦ σῠλλογῐσμοῦ toû sullogismoû	τοῖν σῠλλογῐσμοῖν toîn sullogismoîn	τῶν σῠλλογῐσμῶν tôn sullogismôn
Dative	τῷ σῠλλογῐσμῷ tôi sullogismôi	τοῖν σῠλλογῐσμοῖν toîn sullogismoîn	τοῖς σῠλλογῐσμοῖς toîs sullogismoîs
Accusative	τὸν σῠλλογῐσμόν tòn sullogismón	τὼ σῠλλογῐσμώ tṑ sullogismṓ	τοὺς σῠλλογῐσμούς toùs sullogismoús
Vocative	σῠλλογῐσμέ sullogismé	σῠλλογῐσμώ sullogismṓ	σῠλλογῐσμοί sullogismoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: συλλογισμός (syllogismós) (learned)

References

• “συλλογισμός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • conclusion idem, page 156.
  • deduction idem, page 202.
  • inference idem, page 437.
  • ratiocination idem, page 673.
  • reasoning idem, page 677.
  • syllogism idem, page 850.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συλλογισμός (sullogismós). By surface analysis, συλλογίζομαι (syllogízomai) +‎ -μός (-mós).

Pronunciation

• IPA^(key): /si.lo.ʝiˈzmos/
• Hyphenation: συλ‧λο‧γι‧σμός

Noun

συλλογισμός • (syllogismós) m

1. reasoning

Declension

Declension of συλλογισμός

	singular	plural
nominative	συλλογισμός (syllogismós)	συλλογισμοί (syllogismoí)
genitive	συλλογισμού (syllogismoú)	συλλογισμών (syllogismón)
accusative	συλλογισμό (syllogismó)	συλλογισμούς (syllogismoús)
vocative	συλλογισμέ (syllogismé)	συλλογισμοί (syllogismoí)

Related terms

• συλλογίζομαι (syllogízomai)
• συλλογιστικός (syllogistikós)

 

• and see: συλλογή f (syllogí)

Further reading

• συλλογισμός on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el