συκοφάντης

Ancient Greek

Etymology

σῦκον (sûkon, “fig”) +‎ φαίνω (phaínō, “show”) +‎ -της (-tēs, masculine agent-noun suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syː.ko.pʰán.tɛːs/ → /sy.koˈɸan.tis/ → /si.koˈfan.dis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syː.ko.pʰán.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.koˈpʰan.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.koˈɸan.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.koˈfan.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.koˈfan.dis/

Noun

σῡκοφᾰ́ντης • (sūkophắntēs) m (genitive σῡκοφᾰ́ντου); first declension (Attic, Koine)

1. informant, denouncer (in court)
2. professional swindler
3. extortioner, oppressor
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Proverbs 28.16:

     βασιλεὺς ἐνδεὴς προσόδων μέγας συκοφάντης, ὁ δὲ μισῶν ἀδικίαν μακρὸν χρόνον ζήσεται.

     basileùs endeḕs prosódōn mégas sukophántēs, ho dè misôn adikían makròn khrónon zḗsetai.

     • Translation by Charles Lee Brenton

       A king in need of revenues is a great oppressor: but he who hates injustice shall live a long time.

Declension

First declension of ὁ σῡκοφᾰ́ντης; τοῦ σῡκοφᾰ́ντου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σῡκοφᾰ́ντης ho sūkophắntēs	τὼ σῡκοφᾰ́ντᾱ tṑ sūkophắntā	οἱ σῡκοφᾰ́νται hoi sūkophắntai
Genitive	τοῦ σῡκοφᾰ́ντου toû sūkophắntou	τοῖν σῡκοφᾰ́νταιν toîn sūkophắntain	τῶν σῡκοφᾰντῶν tôn sūkophăntôn
Dative	τῷ σῡκοφᾰ́ντῃ tôi sūkophắntēi	τοῖν σῡκοφᾰ́νταιν toîn sūkophắntain	τοῖς σῡκοφᾰ́νταις toîs sūkophắntais
Accusative	τὸν σῡκοφᾰ́ντην tòn sūkophắntēn	τὼ σῡκοφᾰ́ντᾱ tṑ sūkophắntā	τοὺς σῡκοφᾰ́ντᾱς toùs sūkophắntās
Vocative	σῡκοφᾰ́ντᾰ sūkophắntă	σῡκοφᾰ́ντᾱ sūkophắntā	σῡκοφᾰ́νται sūkophắntai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σῡκοφᾰντέω (sūkophăntéō)
• σῡκοφᾰ́ντημᾰ (sūkophắntēmă)
• σῡκοφᾰντητός (sūkophăntētós)
• σῡκοφᾰντῐ́ᾱ (sūkophăntĭ́ā)
• σῡκοφᾰντῐ́ᾱς (sūkophăntĭ́ās)
• σῡκοφᾰντῐκός (sūkophăntĭkós)
• σῡκοφᾰ́ντρῐᾱ (sūkophắntrĭā)
• σῡκοφᾰντώδης (sūkophăntṓdēs)

Descendants

• Latin: sȳcophanta
  • → English: sycophant
  • → French: sycophante
  • → Spanish: sicofanta (learned)
• → Greek: συκοφάντης (sykofántis) (learned)

Further reading

• “συκοφάντης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “συκοφάντης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• συκοφάντης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συκοφάντης (sukophántēs, “informant”). But how a φάντης (“who shows”) σῦκα (sûka, “figs”) came to mean "informant", is debated.

Pronunciation

• IPA^(key): /si.koˈfan.dis/
• Hyphenation: συ‧κο‧φά‧ντης

Noun

συκοφάντης • (sykofántis) m (feminine συκοφάντισσα or συκοφάντρια)

1. calumniator, slanderer

Usage notes

συκοφάντης is a false friend of English sycophant, since the modern meaning of the English word is different.

Declension

Declension of συκοφάντης

	singular	plural
nominative	συκοφάντης (sykofántis)	συκοφάντες (sykofántes)
genitive	συκοφάντη (sykofánti)	συκοφαντών (sykofantón)
accusative	συκοφάντη (sykofánti)	συκοφάντες (sykofántes)
vocative	συκοφάντη (sykofánti)	συκοφάντες (sykofántes)

Related terms

• συκοφάντηση f (sykofántisi, “calumniation”)
• συκοφαντία f (sykofantía, “calumniation”)
• συκοφαντικός (sykofantikós, “calumniatory”)
• συκοφαντώ (sykofantó, “calumniate”)

• and see at φαντάζω (fantázo) and σύκο n (sýko, “fig”)