πτώση

Greek

Etymology

From Ancient Greek πτῶσις (ptôsis).

Noun

πτώση • (ptósi) f (plural πτώσεις)

1. (grammar) case

   Το υποκείμενο του ρήματος βρίσκεται πάντα σε ονομαστική πτώση.

   To ypokeímeno tou rímatos vrísketai pánta se onomastikí ptósi.

   The subject of the verb is always in the nominative case.

2. fall, drop, reduction (in position, quantity, etc)
3. fall, downfall, overthrow

Declension

Declension of πτώση

	singular	plural
nominative	πτώση (ptósi)	πτώσεις (ptóseis)
genitive	πτώσης (ptósis)	πτώσεων (ptóseon)
accusative	πτώση (ptósi)	πτώσεις (ptóseis)
vocative	πτώση (ptósi)	πτώσεις (ptóseis)

Also, older or formal genitive singlar: πτώσεως (ptóseos)

See also

• αιτιατική f (aitiatikí, “accusative”)
• αφαιρετική f (afairetikí, “ablative”)
• δοτική f (dotikí, “dative”)
• γενική f (genikí, “genitive”)
• κλητική f (klitikí, “vocative”)
• ονομαστική f (onomastikí, “nominative”)
• οργανική f (organikí, “instrumental”)
• τοπική f (topikí, “locative”)