Jump to content

προκλητικός

From Wiktionary, the free dictionary

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Ancient Greek προκλητικός (proklētikós) with semantic loan from French provocant in the sexual sense.[1] By surface analysis, προκλη- (stem of προκαλώ (prokaló)) +‎ -τικός (-tikós).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pɾo.kli.tiˈkos/
  • Hyphenation: προ‧κλη‧τι‧κός

Adjective

[edit]

προκλητικός (proklitikósm (feminine προκλητική, neuter προκλητικό)

  1. provocative (serving or tending to elicit a strong, often negative sentiment in another person)
  2. defiant
  3. provocative (serving or tending to excite, stimulate or arouse sexual interest; sexy)

Declension

[edit]
Declension of προκλητικός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative προκλητικός (proklitikós) προκλητική (proklitikí) προκλητικό (proklitikó) προκλητικοί (proklitikoí) προκλητικές (proklitikés) προκλητικά (proklitiká)
genitive προκλητικού (proklitikoú) προκλητικής (proklitikís) προκλητικού (proklitikoú) προκλητικών (proklitikón) προκλητικών (proklitikón) προκλητικών (proklitikón)
accusative προκλητικό (proklitikó) προκλητική (proklitikí) προκλητικό (proklitikó) προκλητικούς (proklitikoús) προκλητικές (proklitikés) προκλητικά (proklitiká)
vocative προκλητικέ (proklitiké) προκλητική (proklitikí) προκλητικό (proklitikó) προκλητικοί (proklitikoí) προκλητικές (proklitikés) προκλητικά (proklitiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο προκλητικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο προκλητικός, etc.)

Derived terms

[edit]
[edit]

References

[edit]
  1. ^ προκλητικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language