Jump to content

πρόκληση

From Wiktionary, the free dictionary

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Ancient Greek πρόκλησις (próklēsis, challenge to combat) with -ση (-si) and semantic loan from French provocation.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈpɾo.kli.si/
  • Hyphenation: πρό‧κλη‧ση

Noun

[edit]

πρόκληση (próklisif (plural προκλήσεις)

  1. provocation, challenge, defiance

Declension

[edit]
Declension of πρόκληση
singular plural
nominative πρόκληση (próklisi) προκλήσεις (proklíseis)
genitive πρόκλησης (próklisis) προκλήσεων (proklíseon)
accusative πρόκληση (próklisi) προκλήσεις (proklíseis)
vocative πρόκληση (próklisi) προκλήσεις (proklíseis)

Older or formal genitive singular: προκλήσεως (proklíseos)

[edit]

References

[edit]
  1. ^ πρόκληση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language