πολιτικός

See also: πολίτικος

Ancient Greek

Etymology

From πολῑ́της (polī́tēs, “citizen”) +‎ -ῐκός (-ĭkós, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.liː.ti.kós/ → /po.li.tiˈkos/ → /po.li.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.liː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.li.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.li.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.li.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.li.tiˈkos/

Adjective

πολῑτῐκός • (polītĭkós) m (feminine πολῑτῐκή, neuter πολῑτῐκόν); first/second declension

1. civic, constitutional, public

   Antonym: οἰκονομῐκός (oikonomĭkós)

2. social
3. (nominalized, feminine) the art of government, the science of politics
4. (nominalized, feminine) concubine, mistress
5. (nominalized, neuter plural) state affairs, public matters, government

Declension

First and second declension of πολῑτῐκός; πολῑτῐκή; πολῑτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πολῑτῐκός polītĭkós	πολῑτῐκή polītĭkḗ	πολῑτῐκόν polītĭkón		πολῑτῐκώ polītĭkṓ	πολῑτῐκᾱ́ polītĭkā́	πολῑτῐκώ polītĭkṓ		πολῑτῐκοί polītĭkoí	πολῑτῐκαί polītĭkaí	πολῑτῐκᾰ́ polītĭkắ
Genitive		πολῑτῐκοῦ polītĭkoû	πολῑτῐκῆς polītĭkês	πολῑτῐκοῦ polītĭkoû		πολῑτῐκοῖν polītĭkoîn	πολῑτῐκαῖν polītĭkaîn	πολῑτῐκοῖν polītĭkoîn		πολῑτῐκῶν polītĭkôn	πολῑτῐκῶν polītĭkôn	πολῑτῐκῶν polītĭkôn
Dative		πολῑτῐκῷ polītĭkôi	πολῑτῐκῇ polītĭkêi	πολῑτῐκῷ polītĭkôi		πολῑτῐκοῖν polītĭkoîn	πολῑτῐκαῖν polītĭkaîn	πολῑτῐκοῖν polītĭkoîn		πολῑτῐκοῖς polītĭkoîs	πολῑτῐκαῖς polītĭkaîs	πολῑτῐκοῖς polītĭkoîs
Accusative		πολῑτῐκόν polītĭkón	πολῑτῐκήν polītĭkḗn	πολῑτῐκόν polītĭkón		πολῑτῐκώ polītĭkṓ	πολῑτῐκᾱ́ polītĭkā́	πολῑτῐκώ polītĭkṓ		πολῑτῐκούς polītĭkoús	πολῑτῐκᾱ́ς polītĭkā́s	πολῑτῐκᾰ́ polītĭkắ
Vocative		πολῑτῐκέ polītĭké	πολῑτῐκή polītĭkḗ	πολῑτῐκόν polītĭkón		πολῑτῐκώ polītĭkṓ	πολῑτῐκᾱ́ polītĭkā́	πολῑτῐκώ polītĭkṓ		πολῑτῐκοί polītĭkoí	πολῑτῐκαί polītĭkaí	πολῑτῐκᾰ́ polītĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πολῑτῐκῶς polītĭkôs				πολῑτῐκώτερος polītĭkṓteros				πολῑτῐκώτᾰτος polītĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: πολιτικός (politikós)
• → Latin: politicus
  • English: political

Further reading

• “πολιτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πολιτικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πολιτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πολιτικός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • civic idem, page 133.
  • civil idem, page 133.
  • constitutional idem, page 165.
  • corporate idem, page 174.
  • country idem, page 178.
  • diplomatic idem, page 225.
  • diplomatist idem, page 226.
  • municipal idem, page 546.
  • political idem, page 625.
  • politician idem, page 625.
  • public idem, page 655.
  • social idem, page 790.
  • statesman idem, page 812.
  • statesmanlike idem, page 812.

Greek

Etymology

From Ancient Greek πολιτικός (politikós, “civic”).

Adjective

πολιτικός • (politikós) m (feminine πολιτική, neuter πολιτικό)

1. political, civic, civilian

Declension

Declension of πολιτικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πολιτικός (politikós)	πολιτική (politikí)	πολιτικό (politikó)		πολιτικοί (politikoí)	πολιτικές (politikés)	πολιτικά (politiká)
genitive	πολιτικού (politikoú)	πολιτικής (politikís)	πολιτικού (politikoú)		πολιτικών (politikón)	πολιτικών (politikón)	πολιτικών (politikón)
accusative	πολιτικό (politikó)	πολιτική (politikí)	πολιτικό (politikó)		πολιτικούς (politikoús)	πολιτικές (politikés)	πολιτικά (politiká)
vocative	πολιτικέ (politiké)	πολιτική (politikí)	πολιτικό (politikó)		πολιτικοί (politikoí)	πολιτικές (politikés)	πολιτικά (politiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πολιτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πολιτικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative πολιτικότερος (politikóteros) πολιτικότερη (politikóteri) πολιτικότερο (politikótero) πολιτικότεροι (politikóteroi) πολιτικότερες (politikóteres) πολιτικότερα (politikótera) genitive πολιτικότερου (politikóterou) πολιτικότερης (politikóteris) πολιτικότερου (politikóterou) πολιτικότερων (politikóteron) πολιτικότερων (politikóteron) πολιτικότερων (politikóteron) accusative πολιτικότερο (politikótero) πολιτικότερη (politikóteri) πολιτικότερο (politikótero) πολιτικότερους (politikóterous) πολιτικότερες (politikóteres) πολιτικότερα (politikótera) vocative πολιτικότερε (politikótere) πολιτικότερη (politikóteri) πολιτικότερο (politikótero) πολιτικότεροι (politikóteroi) πολιτικότερες (politikóteres) πολιτικότερα (politikótera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο πολιτικότερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative πολιτικότατος (politikótatos) πολιτικότατη (politikótati) πολιτικότατο (politikótato) πολιτικότατοι (politikótatoi) πολιτικότατες (politikótates) πολιτικότατα (politikótata) genitive πολιτικότατου (politikótatou) πολιτικότατης (politikótatis) πολιτικότατου (politikótatou) πολιτικότατων (politikótaton) πολιτικότατων (politikótaton) πολιτικότατων (politikótaton) accusative πολιτικότατο (politikótato) πολιτικότατη (politikótati) πολιτικότατο (politikótato) πολιτικότατους (politikótatous) πολιτικότατες (politikótates) πολιτικότατα (politikótata) vocative πολιτικότατε (politikótate) πολιτικότατη (politikótati) πολιτικότατο (politikótato) πολιτικότατοι (politikótatoi) πολιτικότατες (politikótates) πολιτικότατα (politikótata)

Related terms

• πολιτειακός (politeiakós, “constitutional”)
• πολιτικός μηχανικός m (politikós michanikós, “civil engineer”)

Noun

πολιτικός • (politikós) m or f (plural πολιτικοί)

1. politician (one engaged in politics)

   Η Μελίνα Μερκούρη ήταν πρώτη Ελληνίδα πολιτικός που ...

   I Melína Merkoúri ítan próti Ellinída politikós pou ...

   Melina Mercouri was the first (female) Greek politician who ...

Declension

Declension of πολιτικός

	singular	plural
nominative	πολιτικός (politikós)	πολιτικοί (politikoí)
genitive	πολιτικού (politikoú)	πολιτικών (politikón)
accusative	πολιτικό (politikó)	πολιτικούς (politikoús)
vocative	πολιτικέ (politiké)	πολιτικοί (politikoí)

Related terms

• see: πόλη f (póli, “town”)

Further reading

• πολιτικός on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el