ορφανός

See also: ὀρφανός

Greek

Alternative forms

• (uncommon) αρφανός (arfanós)

Etymology

From Ancient Greek ὀρφανός (orphanós, “without parents, fatherless”), from Proto-Indo-European *h₃órbʰos.

Adjective

ορφανός • (orfanós) m (feminine ορφανή, neuter ορφανό)

1. orphaned
2. (nominalised) orphan

Declension

Declension of ορφανός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ορφανός (orfanós)	ορφανή (orfaní)	ορφανό (orfanó)		ορφανοί (orfanoí)	ορφανές (orfanés)	ορφανά (orfaná)
genitive	ορφανού (orfanoú)	ορφανής (orfanís)	ορφανού (orfanoú)		ορφανών (orfanón)	ορφανών (orfanón)	ορφανών (orfanón)
accusative	ορφανό (orfanó)	ορφανή (orfaní)	ορφανό (orfanó)		ορφανούς (orfanoús)	ορφανές (orfanés)	ορφανά (orfaná)
vocative	ορφανέ (orfané)	ορφανή (orfaní)	ορφανό (orfanó)		ορφανοί (orfanoí)	ορφανές (orfanés)	ορφανά (orfaná)

Related terms

• see: ορφανό n (orfanó, “orphan”)