μεθυσμένος

Greek

Etymology

Perfect passive participle of μεθάω / μεθώ (metháo / methó, “I get drunk”), a verb without passive forms.
The perfective stem μεθυσ- (methys-) as in simple past μέθυσα (méthysa). From the active Ancient Greek μεθύω (methúō), μεθῶ (methô) where the μεθυσ- stem is supplied from verb μεθύσκω (methúskō).

Pronunciation

• IPA^(key): /me.θiˈzme.nos/
• Hyphenation: με‧θυ‧σμέ‧νος

Participle

μεθυσμένος • (methysménos) m (feminine μεθυσμένη, neuter μεθυσμένο)

1. drunk, intoxicated, inebriated, drunken

   Antonyms: αμέθυστος (améthystos), άπιοτος (ápiotos), ξεμέθυστος (xeméthystos)

Declension

Declension of μεθυσμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	μεθυσμένος (methysménos)	μεθυσμένη (methysméni)	μεθυσμένο (methysméno)		μεθυσμένοι (methysménoi)	μεθυσμένες (methysménes)	μεθυσμένα (methysména)
genitive	μεθυσμένου (methysménou)	μεθυσμένης (methysménis)	μεθυσμένου (methysménou)		μεθυσμένων (methysménon)	μεθυσμένων (methysménon)	μεθυσμένων (methysménon)
accusative	μεθυσμένο (methysméno)	μεθυσμένη (methysméni)	μεθυσμένο (methysméno)		μεθυσμένους (methysménous)	μεθυσμένες (methysménes)	μεθυσμένα (methysména)
vocative	μεθυσμένε (methysméne)	μεθυσμένη (methysméni)	μεθυσμένο (methysméno)		μεθυσμένοι (methysménoi)	μεθυσμένες (methysménes)	μεθυσμένα (methysména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μεθυσμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μεθυσμένος, etc.)

Coordinate terms

• διψομανία f (dipsomanía, “dipsomania”)

Related terms

• see: μεθώ (methó, “to get drunk”)