μαρτυρημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of μαρτυρούμαι (martyroúmai) and μαρτυριέμαι (martyriémai), passive forms of μαρτυρώ and μαρτυράω respectively.

Pronunciation

• IPA^(key): /maɾ.ti.ɾiˈme.nos/
• Hyphenation: μαρ‧τυ‧ρη‧μέ‧νος

Participle

μαρτυρημένος • (martyriménos) m (feminine μαρτυρημένη, neuter μαρτυρημένο)

1. testified
2. betrayed, revealed
3. (linguistics, grammar) attested

   Antonym: αμάρτυρος (amártyros)

Declension

Declension of μαρτυρημένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	μαρτυρημένος (martyriménos)	μαρτυρημένη (martyriméni)	μαρτυρημένο (martyriméno)		μαρτυρημένοι (martyriménoi)	μαρτυρημένες (martyriménes)	μαρτυρημένα (martyriména)
genitive	μαρτυρημένου (martyriménou)	μαρτυρημένης (martyriménis)	μαρτυρημένου (martyriménou)		μαρτυρημένων (martyriménon)	μαρτυρημένων (martyriménon)	μαρτυρημένων (martyriménon)
accusative	μαρτυρημένο (martyriméno)	μαρτυρημένη (martyriméni)	μαρτυρημένο (martyriméno)		μαρτυρημένους (martyriménous)	μαρτυρημένες (martyriménes)	μαρτυρημένα (martyriména)
vocative	μαρτυρημένε (martyriméne)	μαρτυρημένη (martyriméni)	μαρτυρημένο (martyriméno)		μαρτυρημένοι (martyriménoi)	μαρτυρημένες (martyriménes)	μαρτυρημένα (martyriména)