αμάρτυρος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈmaɾ.ti.ɾos/
• Hyphenation: α‧μάρ‧τυ‧ρος

Adjective

αμάρτυρος • (amártyros) m (feminine αμάρτυρη, neuter αμάρτυρο)

1. unattested, without evidence (especially in linguistics, grammar)

   Antonym: μαρτυρημένος (martyriménos)

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αμάρτυρος (amártyros)	αμάρτυρη (amártyri)	αμάρτυρο (amártyro)		αμάρτυροι (amártyroi)	αμάρτυρες (amártyres)	αμάρτυρα (amártyra)
genitive	αμάρτυρου (amártyrou)	αμάρτυρης (amártyris)	αμάρτυρου (amártyrou)		αμάρτυρων (amártyron)	αμάρτυρων (amártyron)	αμάρτυρων (amártyron)
accusative	αμάρτυρο (amártyro)	αμάρτυρη (amártyri)	αμάρτυρο (amártyro)		αμάρτυρους (amártyrous)	αμάρτυρες (amártyres)	αμάρτυρα (amártyra)
vocative	αμάρτυρε (amártyre)	αμάρτυρη (amártyri)	αμάρτυρο (amártyro)		αμάρτυροι (amártyroi)	αμάρτυρες (amártyres)	αμάρτυρα (amártyra)

Related terms

• see: μάρτυρας m (mártyras, “martyr”)