μαραίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *mer- (“to die, disappear”) +‎ -αίνω (-aínō, verbal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ma.rǎi̯.nɔː/ → /maˈrɛ.no/ → /maˈre.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ma.rǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /maˈrɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /maˈrɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /maˈre.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /maˈre.no/

Verb

μᾰραίνω • (maraínō)

1. to quench (fire); (passive voice) (of fire) [to [die away]], go slowly out
2. to waste, wither; (passive voice) to waste away, disappear, die away, abate

Inflection

   Present: μᾰραίνω, μᾰραίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μᾰραίνω	μᾰραίνεις	μᾰραίνει	μᾰραίνετον	μᾰραίνετον	μᾰραίνομεν	μᾰραίνετε	μᾰραίνουσῐ(ν)
	subjunctive	μᾰραίνω	μᾰραίνῃς	μᾰραίνῃ	μᾰραίνητον	μᾰραίνητον	μᾰραίνωμεν	μᾰραίνητε	μᾰραίνωσῐ(ν)
	optative	μᾰραίνοιμῐ	μᾰραίνοις	μᾰραίνοι	μᾰραίνοιτον	μᾰραινοίτην	μᾰραίνοιμεν	μᾰραίνοιτε	μᾰραίνοιεν
	imperative		μᾰ́ραινε	μᾰραινέτω	μᾰραίνετον	μᾰραινέτων		μᾰραίνετε	μᾰραινόντων
middle/ passive	indicative	μᾰραίνομαι	μᾰραίνῃ, μᾰραίνει	μᾰραίνεται	μᾰραίνεσθον	μᾰραίνεσθον	μᾰραινόμεθᾰ	μᾰραίνεσθε	μᾰραίνονται
	subjunctive	μᾰραίνωμαι	μᾰραίνῃ	μᾰραίνηται	μᾰραίνησθον	μᾰραίνησθον	μᾰραινώμεθᾰ	μᾰραίνησθε	μᾰραίνωνται
	optative	μᾰραινοίμην	μᾰραίνοιο	μᾰραίνοιτο	μᾰραίνοισθον	μᾰραινοίσθην	μᾰραινοίμεθᾰ	μᾰραίνοισθε	μᾰραίνοιντο
	imperative		μᾰραίνου	μᾰραινέσθω	μᾰραίνεσθον	μᾰραινέσθων		μᾰραίνεσθε	μᾰραινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μᾰραίνειν				μᾰραίνεσθαι
participle	m	μᾰραίνων				μᾰραινόμενος
	f	μᾰραίνουσᾰ				μᾰραινομένη
	n	μᾰραῖνον				μᾰραινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: επήμαινον, επημαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	επήμαινον	επήμαινες	επήμαινε(ν)	επημαίνετον	επημαινέτην	επημαίνομεν	επημαίνετε	επήμαινον
middle/ passive	indicative	επημαινόμην	επημαίνου	επημαίνετο	επημαίνεσθον	επημαινέσθην	επημαινόμεθᾰ	επημαίνεσθε	επημαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μᾰρᾰνέω, μᾰρᾰνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μᾰρᾰνέω	μᾰρᾰνέεις	μᾰρᾰνέει	μᾰρᾰνέετον	μᾰρᾰνέετον	μᾰρᾰνέομεν	μᾰρᾰνέετε	μᾰρᾰνέουσῐ(ν)
	optative	μᾰρᾰνέοιμῐ	μᾰρᾰνέοις	μᾰρᾰνέοι	μᾰρᾰνέοιτον	μᾰρᾰνεοίτην	μᾰρᾰνέοιμεν	μᾰρᾰνέοιτε	μᾰρᾰνέοιεν
middle	indicative	μᾰρᾰνέομαι	μᾰρᾰνέῃ, μᾰρᾰνέει	μᾰρᾰνέεται	μᾰρᾰνέεσθον	μᾰρᾰνέεσθον	μᾰρᾰνεόμεθᾰ	μᾰρᾰνέεσθε	μᾰρᾰνέονται
	optative	μᾰρᾰνεοίμην	μᾰρᾰνέοιο	μᾰρᾰνέοιτο	μᾰρᾰνέοισθον	μᾰρᾰνεοίσθην	μᾰρᾰνεοίμεθᾰ	μᾰρᾰνέοισθε	μᾰρᾰνέοιντο
		active			middle
infinitive		μᾰρᾰνέειν			μᾰρᾰνέεσθαι
participle	m	μᾰρᾰνέων			μᾰρᾰνεόμενος
	f	μᾰρᾰνέουσᾰ			μᾰρᾰνεομένη
	n	μᾰρᾰνέον			μᾰρᾰνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μᾰρᾰνῶ, μᾰρᾰνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μᾰρᾰνῶ	μᾰρᾰνεῖς	μᾰρᾰνεῖ	μᾰρᾰνεῖτον	μᾰρᾰνεῖτον	μᾰρᾰνοῦμεν	μᾰρᾰνεῖτε	μᾰρᾰνοῦσῐ(ν)
	optative	μᾰρᾰνοίην, μᾰρᾰνοῖμῐ	μᾰρᾰνοίης, μᾰρᾰνοῖς	μᾰρᾰνοίη, μᾰρᾰνοῖ	μᾰρᾰνοῖτον, μᾰρᾰνοίητον	μᾰρᾰνοίτην, μᾰρᾰνοιήτην	μᾰρᾰνοῖμεν, μᾰρᾰνοίημεν	μᾰρᾰνοῖτε, μᾰρᾰνοίητε	μᾰρᾰνοῖεν, μᾰρᾰνοίησᾰν
middle	indicative	μᾰρᾰνοῦμαι	μᾰρᾰνῇ	μᾰρᾰνεῖται	μᾰρᾰνεῖσθον	μᾰρᾰνεῖσθον	μᾰρᾰνούμεθᾰ	μᾰρᾰνεῖσθε	μᾰρᾰνοῦνται
	optative	μᾰρᾰνοίμην	μᾰρᾰνοῖο	μᾰρᾰνοῖτο	μᾰρᾰνοῖσθον	μᾰρᾰνοίσθην	μᾰρᾰνοίμεθᾰ	μᾰρᾰνοῖσθε	μᾰρᾰνοῖντο
		active			middle
infinitive		μᾰρᾰνεῖν			μᾰρᾰνεῖσθαι
participle	m	μᾰρᾰνῶν			μᾰρᾰνούμενος
	f	μᾰρᾰνοῦσᾰ			μᾰρᾰνουμένη
	n	μᾰρᾰνοῦν			μᾰρᾰνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐμᾰ́ρᾱνᾰ, ἐμᾰρᾱνᾰ́μην, ἐμᾰρᾰ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμᾰ́ρᾱνᾰ	ἐμᾰ́ρᾱνᾰς	ἐμᾰ́ρᾱνε(ν)	ἐμᾰρᾱ́νᾰτον	ἐμᾰρᾱνᾰ́την	ἐμᾰρᾱ́νᾰμεν	ἐμᾰρᾱ́νᾰτε	ἐμᾰ́ρᾱνᾰν
	subjunctive	μᾰρᾱ́νω	μᾰρᾱ́νῃς	μᾰρᾱ́νῃ	μᾰρᾱ́νητον	μᾰρᾱ́νητον	μᾰρᾱ́νωμεν	μᾰρᾱ́νητε	μᾰρᾱ́νωσῐ(ν)
	optative	μᾰρᾱ́ναιμῐ	μᾰρᾱ́νειᾰς, μᾰρᾱ́ναις	μᾰρᾱ́νειε(ν), μᾰρᾱ́ναι	μᾰρᾱ́ναιτον	μᾰρᾱναίτην	μᾰρᾱ́ναιμεν	μᾰρᾱ́ναιτε	μᾰρᾱ́νειᾰν, μᾰρᾱ́ναιεν
	imperative		μᾰ́ρᾱνον	μᾰρᾱνᾰ́τω	μᾰρᾱ́νᾰτον	μᾰρᾱνᾰ́των		μᾰρᾱ́νᾰτε	μᾰρᾱνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐμᾰρᾱνᾰ́μην	ἐμᾰρᾱ́νω	ἐμᾰρᾱ́νᾰτο	ἐμᾰρᾱ́νᾰσθον	ἐμᾰρᾱνᾰ́σθην	ἐμᾰρᾱνᾰ́μεθᾰ	ἐμᾰρᾱ́νᾰσθε	ἐμᾰρᾱ́νᾰντο
	subjunctive	μᾰρᾱ́νωμαι	μᾰρᾱ́νῃ	μᾰρᾱ́νηται	μᾰρᾱ́νησθον	μᾰρᾱ́νησθον	μᾰρᾱνώμεθᾰ	μᾰρᾱ́νησθε	μᾰρᾱ́νωνται
	optative	μᾰρᾱναίμην	μᾰρᾱ́ναιο	μᾰρᾱ́ναιτο	μᾰρᾱ́ναισθον	μᾰρᾱναίσθην	μᾰρᾱναίμεθᾰ	μᾰρᾱ́ναισθε	μᾰρᾱ́ναιντο
	imperative		μᾰ́ρᾱναι	μᾰρᾱνᾰ́σθω	μᾰρᾱ́νᾰσθον	μᾰρᾱνᾰ́σθων		μᾰρᾱ́νᾰσθε	μᾰρᾱνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐμᾰρᾰ́νθην	ἐμᾰρᾰ́νθης	ἐμᾰρᾰ́νθη	ἐμᾰρᾰ́νθητον	ἐμᾰρᾰνθήτην	ἐμᾰρᾰ́νθημεν	ἐμᾰρᾰ́νθητε	ἐμᾰρᾰ́νθησᾰν
	subjunctive	μᾰρᾰνθῶ	μᾰρᾰνθῇς	μᾰρᾰνθῇ	μᾰρᾰνθῆτον	μᾰρᾰνθῆτον	μᾰρᾰνθῶμεν	μᾰρᾰνθῆτε	μᾰρᾰνθῶσῐ(ν)
	optative	μᾰρᾰνθείην	μᾰρᾰνθείης	μᾰρᾰνθείη	μᾰρᾰνθεῖτον, μᾰρᾰνθείητον	μᾰρᾰνθείτην, μᾰρᾰνθειήτην	μᾰρᾰνθεῖμεν, μᾰρᾰνθείημεν	μᾰρᾰνθεῖτε, μᾰρᾰνθείητε	μᾰρᾰνθεῖεν, μᾰρᾰνθείησᾰν
	imperative		μᾰρᾰ́νθητῐ	μᾰρᾰνθήτω	μᾰρᾰ́νθητον	μᾰρᾰνθήτων		μᾰρᾰ́νθητε	μᾰρᾰνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μᾰρᾶναι			μᾰρᾱ́νᾰσθαι		μᾰρᾰνθῆναι
participle	m	μᾰρᾱ́νᾱς			μᾰρᾱνᾰ́μενος		μᾰρᾰνθείς
	f	μᾰρᾱ́νᾱσᾰ			μᾰρᾱνᾰμένη		μᾰρᾰνθεῖσᾰ
	n	μᾰρᾶνᾰν			μᾰρᾱνᾰ́μενον		μᾰρᾰνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: μεμᾰ́ρᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	μεμᾰ́ρᾰσμαι	μεμᾰ́ρᾰνσαι	μεμᾰ́ρᾰνται	μεμᾰ́ρᾰνθον	μεμᾰ́ρᾰνθον	μεμᾰρᾰ́σμεθᾰ	μεμᾰ́ρᾰνθε	μεμᾰρᾰ́νᾰται
	subjunctive	μεμᾰρᾰσμένος ὦ	μεμᾰρᾰσμένος ᾖς	μεμᾰρᾰσμένος ᾖ	μεμᾰρᾰσμένω ἦτον	μεμᾰρᾰσμένω ἦτον	μεμᾰρᾰσμένοι ὦμεν	μεμᾰρᾰσμένοι ἦτε	μεμᾰρᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μεμᾰρᾰσμένος εἴην	μεμᾰρᾰσμένος εἴης	μεμᾰρᾰσμένος εἴη	μεμᾰρᾰσμένω εἴητον/εἶτον	μεμᾰρᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	μεμᾰρᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	μεμᾰρᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	μεμᾰρᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		μεμᾰ́ρᾰνσο	μεμᾰρᾰ́νθω	μεμᾰ́ρᾰνθον	μεμᾰρᾰ́νθων		μεμᾰ́ρᾰνθε	μεμᾰρᾰ́νθων
						middle/passive
infinitive						μεμᾰρᾰ́νθαι
participle	m					μεμᾰρᾰσμένος
	f					μεμᾰρᾰσμένη
	n					μεμᾰρᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀμάραντος (amárantos)
• ᾰ̓πομᾰραίνω (apomaraínō)
• ἐκμᾰραίνω (ekmaraínō)
• κᾰτᾰμᾰραίνω (katamaraínō)
• μᾰ́ρᾰνσῐς (máransis)
• προμᾰραίνω (promaraínō)

 

Related terms

• μᾰρᾰσμός (marasmós)

Descendants

• Greek: μαραίνω (maraíno)

References

• “μαραίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek μᾰραίνω (maraínō).

Pronunciation

• IPA^(key): /maˈɾe.no/
• Hyphenation: μα‧ραί‧νω

Verb

μαραίνω • (maraíno) (past μάρανα, passive μαραίνομαι)

1. to wither, shrivel

   Ο ήλιος μαραίνει το λουλούδι. ― O ílios maraínei to louloúdi. ― The sun withers the flower.

2. to eat away

Conjugation

μαραίνω   μαραίνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	μαραίνω	μαράνω	μαραίνομαι	μαραθώ
2 sg	μαραίνεις	μαράνεις	μαραίνεσαι	μαραθείς
3 sg	μαραίνει	μαράνει	μαραίνεται	μαραθεί
1 pl	μαραίνουμε, [‑ομε]	μαράνουμε, [‑ομε]	μαραινόμαστε	μαραθούμε
2 pl	μαραίνετε	μαράνετε	μαραίνεστε, μαραινόσαστε	μαραθείτε
3 pl	μαραίνουν(ε)	μαράνουν(ε)	μαραίνονται	μαραθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	μάραινα	μάρανα	μαραινόμουν(α)	μαράθηκα
2 sg	μάραινες	μάρανες	μαραινόσουν(α)	μαράθηκες
3 sg	μάραινε	μάρανε	μαραινόταν(ε)	μαράθηκε
1 pl	μαραίναμε	μαράναμε	μαραινόμασταν, (‑όμαστε)	μαραθήκαμε
2 pl	μαραίνατε	μαράνατε	μαραινόσασταν, (‑όσαστε)	μαραθήκατε
3 pl	μάραιναν, μαραίναν(ε)	μάραναν, μαράναν(ε)	μαραίνονταν, (μαραινόντουσαν)	μαράθηκαν, μαραθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα μαραίνω ➤	θα μαράνω ➤	θα μαραίνομαι ➤	θα μαραθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα μαραίνεις, …	θα μαράνεις, …	θα μαραίνεσαι, …	θα μαραθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … μαράνει   έχω, έχεις, … μαραμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … μαραθεί   είμαι, είσαι, … μαραμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … μαράνει   είχα, είχες, … μαραμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … μαραθεί   ήμουν, ήσουν, … μαραμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … μαράνει   θα έχω, θα έχεις, … μαραμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … μαραθεί   θα είμαι, θα είσαι, … μαραμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	μάραινε	μάρανε	—	—
2 pl	μαραίνετε	μαράνετε	μαραίνεστε	μαραθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	μαραίνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας μαράνει ➤		μαραμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	μαράνει		μαραθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• με μάρανε (me márane) (idiomatic)

Related terms

• αμάραντος (amárantos, “undying”)
• απομαραίνω (apomaraíno, “atrophy, wither away”)
• μαρασμός m (marasmós, “withering”)