κυνηγός

Greek

Etymology

From Ancient Greek κῠνηγός. See κύων (kúōn, “dog”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ci.ni.ˈɣos/
• Hyphenation: κυ‧νη‧γός

Noun

κυνηγός • (kynigós) m (plural κυνηγοί)

1. hunter
2. seeker

Declension

Declension of κυνηγός

	singular	plural
nominative	κυνηγός (kynigós)	κυνηγοί (kynigoí)
genitive	κυνηγού (kynigoú)	κυνηγών (kynigón)
accusative	κυνηγό (kynigó)	κυνηγούς (kynigoús)
vocative	κυνηγέ (kynigé)	κυνηγοί (kynigoí)

Derived terms

• κυνηγός κεφαλών m (kynigós kefalón, “headhunter”)

Related terms

• ακυνήγητος (akynígitos, “not chased”)
• ανθρωποκυνηγητό n (anthropokynigitó, “manhunt”)
• κυνηγάρης (kynigáris, “hunting”, adjective)
• κυνηγάω, κυνηγώ (kynigáo, kynigó, “hunt”)
• κυνηγετικός (kynigetikós, “related to hunting”)
• κυνήγημα n (kynígima, “chasing”)
• κυνηγητικός (kynigitikós, “related to hunting”)
• κυνηγητό n (kynigitó, “chasing”)
• κυνήγι n (kynígi, “hunting”)
• κυνηγόσκυλο n (kynigóskylo, “hunting dog”)
• κυνηγότοπος m (kynigótopos, “hunting place”)
• and see: κυνικός (kynikós, “cynical”)