ενεστώτας
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Koine Greek ἐνεστώς (enestṓs), perfect active infinitive masculine participle of ἐνίστημι (enístēmi, “to begin”), in the accusative case ενεστῶτα (enestôta).[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]ενεστώτας • (enestótas) m (plural ενεστώτες)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ενεστώτας (enestótas) | ενεστώτες (enestótes) |
| genitive | ενεστώτα (enestóta) | ενεστώτων (enestóton) |
| accusative | ενεστώτα (enestóta) | ενεστώτες (enestótes) |
| vocative | ενεστώτα (enestóta) | ενεστώτες (enestótes) |
Derived terms
[edit]- ενεστωτικός (enestotikós)
- ιστορικός ενεστώτας m (istorikós enestótas, “historical present tense”)
References
[edit]- ^ ενεστώτας, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
Further reading
[edit]
Χρόνος (γραμματική) on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
