διηρημένος

See also: διῃρημένος

Greek

Alternative forms

• διαιρεμένος (diaireménos) (standard)

Etymology

The ancient Ancient Greek διῃρημένος (diēirēménos), as formal variant of the modern διαιρεμένος (diaireménos). Perfect participle of διαιρούμαι (diairoúmai), passive voice of διαιρώ (“divide”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.i.ɾiˈme.nos/
• Hyphenation: δι‧η‧ρη‧μέ‧νος

Participle

διηρημένος • (diiriménos) m (feminine διηρημένη, neuter διηρημένο)

1. (formal) Alternative form of διαιρεμένος (diaireménos): divided

Declension

Declension of διηρημένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	διηρημένος (diiriménos)	διηρημένη (diiriméni)	διηρημένο (diiriméno)		διηρημένοι (diiriménoi)	διηρημένες (diiriménes)	διηρημένα (diiriména)
genitive	διηρημένου (diiriménou)	διηρημένης (diiriménis)	διηρημένου (diiriménou)		διηρημένων (diiriménon)	διηρημένων (diiriménon)	διηρημένων (diiriménon)
accusative	διηρημένο (diiriméno)	διηρημένη (diiriméni)	διηρημένο (diiriméno)		διηρημένους (diiriménous)	διηρημένες (diiriménes)	διηρημένα (diiriména)
vocative	διηρημένε (diiriméne)	διηρημένη (diiriméni)	διηρημένο (diiriméno)		διηρημένοι (diiriménoi)	διηρημένες (diiriménes)	διηρημένα (diiriména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διηρημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διηρημένος, etc.)