διαλυτικός

Ancient Greek

Etymology

δῐᾰλῡ́ω (dĭălū́ō, “loose one from another, part asunder”) +‎ -τῐκός (-tĭkós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.ly.ti.kós/ → /ði.a.ly.tiˈkos/ → /ði.a.li.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.ly.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.ly.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.ly.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.ly.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.li.tiˈkos/

Adjective

δῐᾰλῠτῐκός • (dĭălŭtĭkós) m (feminine δῐᾰλῠτῐκή, neuter δῐᾰλῠτῐκόν); first/second declension

1. able to sever
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, The Statesman 281a
   1. destructive
      • 360 BCE, Plato, Timaeus 60b
      • 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, D. 3.9
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Topics 153b32
2. (medicine) relaxing
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, Aphorisms 3.5
3. embodying a settlement or compromise

Declension

First and second declension of δῐᾰλῠτῐκός; δῐᾰλῠτῐκή; δῐᾰλῠτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δῐᾰλῠτῐκός dĭălŭtĭkós	δῐᾰλῠτῐκή dĭălŭtĭkḗ	δῐᾰλῠτῐκόν dĭălŭtĭkón		δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ	δῐᾰλῠτῐκᾱ́ dĭălŭtĭkā́	δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ		δῐᾰλῠτῐκοί dĭălŭtĭkoí	δῐᾰλῠτῐκαί dĭălŭtĭkaí	δῐᾰλῠτῐκᾰ́ dĭălŭtĭkắ
Genitive		δῐᾰλῠτῐκοῦ dĭălŭtĭkoû	δῐᾰλῠτῐκῆς dĭălŭtĭkês	δῐᾰλῠτῐκοῦ dĭălŭtĭkoû		δῐᾰλῠτῐκοῖν dĭălŭtĭkoîn	δῐᾰλῠτῐκαῖν dĭălŭtĭkaîn	δῐᾰλῠτῐκοῖν dĭălŭtĭkoîn		δῐᾰλῠτῐκῶν dĭălŭtĭkôn	δῐᾰλῠτῐκῶν dĭălŭtĭkôn	δῐᾰλῠτῐκῶν dĭălŭtĭkôn
Dative		δῐᾰλῠτῐκῷ dĭălŭtĭkôi	δῐᾰλῠτῐκῇ dĭălŭtĭkêi	δῐᾰλῠτῐκῷ dĭălŭtĭkôi		δῐᾰλῠτῐκοῖν dĭălŭtĭkoîn	δῐᾰλῠτῐκαῖν dĭălŭtĭkaîn	δῐᾰλῠτῐκοῖν dĭălŭtĭkoîn		δῐᾰλῠτῐκοῖς dĭălŭtĭkoîs	δῐᾰλῠτῐκαῖς dĭălŭtĭkaîs	δῐᾰλῠτῐκοῖς dĭălŭtĭkoîs
Accusative		δῐᾰλῠτῐκόν dĭălŭtĭkón	δῐᾰλῠτῐκήν dĭălŭtĭkḗn	δῐᾰλῠτῐκόν dĭălŭtĭkón		δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ	δῐᾰλῠτῐκᾱ́ dĭălŭtĭkā́	δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ		δῐᾰλῠτῐκούς dĭălŭtĭkoús	δῐᾰλῠτῐκᾱ́ς dĭălŭtĭkā́s	δῐᾰλῠτῐκᾰ́ dĭălŭtĭkắ
Vocative		δῐᾰλῠτῐκέ dĭălŭtĭké	δῐᾰλῠτῐκή dĭălŭtĭkḗ	δῐᾰλῠτῐκόν dĭălŭtĭkón		δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ	δῐᾰλῠτῐκᾱ́ dĭălŭtĭkā́	δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ		δῐᾰλῠτῐκοί dĭălŭtĭkoí	δῐᾰλῠτῐκαί dĭălŭtĭkaí	δῐᾰλῠτῐκᾰ́ dĭălŭtĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δῐᾰλῠτῐκῶς dĭălŭtĭkôs				δῐᾰλῠτῐκώτερος dĭălŭtĭkṓteros				δῐᾰλῠτῐκώτᾰτος dĭălŭtĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

• (antonym(s) of “destructive”): γεννητικός (gennētikós)

Descendants

• English: dialytic
• Greek: διαλυτικός (dialytikós)
• Latin: dialyticus

Further reading

• “διαλυτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• διαλυτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διαλυτικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)

Greek

Etymology

From the Ancient Greek δῐᾰλῠτῐκός (dĭălŭtĭkós).

Adjective

διαλυτικός • (dialytikós) m (feminine διαλυτική, neuter διαλυτικό)

1. resolutive
2. solvent

Declension

Declension of διαλυτικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	διαλυτικός (dialytikós)	διαλυτική (dialytikí)	διαλυτικό (dialytikó)		διαλυτικοί (dialytikoí)	διαλυτικές (dialytikés)	διαλυτικά (dialytiká)
genitive	διαλυτικού (dialytikoú)	διαλυτικής (dialytikís)	διαλυτικού (dialytikoú)		διαλυτικών (dialytikón)	διαλυτικών (dialytikón)	διαλυτικών (dialytikón)
accusative	διαλυτικό (dialytikó)	διαλυτική (dialytikí)	διαλυτικό (dialytikó)		διαλυτικούς (dialytikoús)	διαλυτικές (dialytikés)	διαλυτικά (dialytiká)
vocative	διαλυτικέ (dialytiké)	διαλυτική (dialytikí)	διαλυτικό (dialytikó)		διαλυτικοί (dialytikoí)	διαλυτικές (dialytikés)	διαλυτικά (dialytiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαλυτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαλυτικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative διαλυτικότερος (dialytikóteros) διαλυτικότερη (dialytikóteri) διαλυτικότερο (dialytikótero) διαλυτικότεροι (dialytikóteroi) διαλυτικότερες (dialytikóteres) διαλυτικότερα (dialytikótera) genitive διαλυτικότερου (dialytikóterou) διαλυτικότερης (dialytikóteris) διαλυτικότερου (dialytikóterou) διαλυτικότερων (dialytikóteron) διαλυτικότερων (dialytikóteron) διαλυτικότερων (dialytikóteron) accusative διαλυτικότερο (dialytikótero) διαλυτικότερη (dialytikóteri) διαλυτικότερο (dialytikótero) διαλυτικότερους (dialytikóterous) διαλυτικότερες (dialytikóteres) διαλυτικότερα (dialytikótera) vocative διαλυτικότερε (dialytikótere) διαλυτικότερη (dialytikóteri) διαλυτικότερο (dialytikótero) διαλυτικότεροι (dialytikóteroi) διαλυτικότερες (dialytikóteres) διαλυτικότερα (dialytikótera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο διαλυτικότερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative διαλυτικότατος (dialytikótatos) διαλυτικότατη (dialytikótati) διαλυτικότατο (dialytikótato) διαλυτικότατοι (dialytikótatoi) διαλυτικότατες (dialytikótates) διαλυτικότατα (dialytikótata) genitive διαλυτικότατου (dialytikótatou) διαλυτικότατης (dialytikótatis) διαλυτικότατου (dialytikótatou) διαλυτικότατων (dialytikótaton) διαλυτικότατων (dialytikótaton) διαλυτικότατων (dialytikótaton) accusative διαλυτικότατο (dialytikótato) διαλυτικότατη (dialytikótati) διαλυτικότατο (dialytikótato) διαλυτικότατους (dialytikótatous) διαλυτικότατες (dialytikótates) διαλυτικότατα (dialytikótata) vocative διαλυτικότατε (dialytikótate) διαλυτικότατη (dialytikótati) διαλυτικότατο (dialytikótato) διαλυτικότατοι (dialytikótatoi) διαλυτικότατες (dialytikótates) διαλυτικότατα (dialytikótata)

Derived terms

• διαλυτικά (dialytiká)