βουλευτής

Ancient Greek

Etymology

βουλεύω (bouleúō, “to deliberate”) +‎ -τής (-tḗs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /buː.leu̯.tɛ̌ːs/ → /βu.leɸˈtis/ → /vu.lefˈtis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /buː.leu̯.tɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bu.lewˈte̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βu.leɸˈtis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vu.lefˈtis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vu.lefˈtis/

Noun

βουλευτής • (bouleutḗs) m

1. councillor, senator, bouleutes

Inflection

First declension of ὁ βουλευτής; τοῦ βουλευτοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ βουλευτής ho bouleutḗs	τὼ βουλευτᾱ́ tṑ bouleutā́	οἱ βουλευταί hoi bouleutaí
Genitive	τοῦ βουλευτοῦ toû bouleutoû	τοῖν βουλευταῖν toîn bouleutaîn	τῶν βουλευτῶν tôn bouleutôn
Dative	τῷ βουλευτῇ tôi bouleutêi	τοῖν βουλευταῖν toîn bouleutaîn	τοῖς βουλευταῖς toîs bouleutaîs
Accusative	τὸν βουλευτήν tòn bouleutḗn	τὼ βουλευτᾱ́ tṑ bouleutā́	τοὺς βουλευτᾱ́ς toùs bouleutā́s
Vocative	βουλευτᾰ́ bouleutá	βουλευτᾱ́ bouleutā́	βουλευταί bouleutaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: βουλευτής (vouleftís)

Further reading

• “βουλευτής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “βουλευτής”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “βουλευτής”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• βουλευτής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βουλευτής in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• βουλευτής in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “βουλευτής”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011

Greek

Etymology

From Ancient Greek βουλευτής (bouleutḗs, “counsellor”).

Pronunciation

• IPA^(key): /vu.leˈftis/
• Hyphenation: βου‧λευ‧τής

Noun

βουλευτής • (vouleftís) m or f (plural βουλευτές or βουλευτάδες, feminine βουλευτίνα)

1. member of Parliament
2. deputy
3. congressman, assemblyman
4. congresswoman, assemblywoman

Declension

For the masculine

Declension of βουλευτής

	singular	plural
nominative	βουλευτής (vouleftís)	βουλευτές (vouleftés) βουλευτάδες (vouleftádes)
genitive	βουλευτή (vouleftí)	βουλευτών (vouleftón) βουλευτάδων (vouleftádon)
accusative	βουλευτή (vouleftí)	βουλευτές (vouleftés) βουλευτάδες (vouleftádes)
vocative	βουλευτή (vouleftí)	βουλευτές (vouleftés) βουλευτάδες (vouleftádes)

The second form of plural -άδες, colloquial, demotic, sometimes ironic.
Also, a dated or very formal masculine genitive singular του βουλευτού (tou vouleftoú) and vocative βουλευτά! (vouleftá!) as in the Ancient Greek declension.

For the feminine

Declension of βουλευτής

	singular	plural
nominative	βουλευτής (vouleftís)	βουλευτές (vouleftés)
genitive	βουλευτού (vouleftoú)	βουλευτών (vouleftón)
accusative	βουλευτή (vouleftí)	βουλευτές (vouleftés)
vocative	βουλευτή (vouleftí)	βουλευτές (vouleftés)

See also the more modern of familiar form βουλευτίνα (vouleftína).

Related terms

• ευρωβουλευτής m or f (evrovouleftís, “member of the European Parliament”)

• and see: βουλή f (voulí, “parliament”)

Further reading

• βουλευτής on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el