ατάραχος

See also: ἀτάραχος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἀτάραχος (atárakhos). See the verb ταράσσω (tarássō, “stir”).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈta.ɾa.xos/
• Hyphenation: α‧τά‧ρα‧χος

Adjective

ατάραχος • (atárachos) m (feminine ατάραχη, neuter ατάραχο)

1. unruffled, tranquil, composed

   Antonym: ταραγμένος (taragménos)

Declension

Declension of ατάραχος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ατάραχος •	ατάραχη •	ατάραχο •	ατάραχοι •	ατάραχες •	ατάραχα •
genitive	ατάραχου •	ατάραχης •	ατάραχου •	ατάραχων •	ατάραχων •	ατάραχων •
accusative	ατάραχο •	ατάραχη •	ατάραχο •	ατάραχους •	ατάραχες •	ατάραχα •
vocative	ατάραχε •	ατάραχη •	ατάραχο •	ατάραχοι •	ατάραχες •	ατάραχα •

Related terms

• ταραχή f (tarachí)

• and see: ταράζω (tarázo)

Further reading

• ατάραχος - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary, Centre for the Greek language
• ατάραχος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language