ταράσσω

Ancient Greek

Alternative forms

• τᾰρᾰ́ττω (taráttō) — Attic
• θρᾰ́σσω (thrássō)

Etymology

From Proto-Indo-European *dʰreh₂gʰ- (“to confuse, agitate, disturb”). Cognate with τρᾱχῠ́ς (trākhús) and Proto-Slavic *dražiti (“to annoy, irritate”). Doublet of θρᾱ́σσω (thrā́ssō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ta.rás.sɔː/ → /taˈras.so/ → /taˈra.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ta.rás.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /taˈras.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /taˈras.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /taˈras.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /taˈra.so/

Verb

τᾰρᾰ́σσω • (tarássō)

1. to stir, trouble, agitate
2. to trouble the mind, disturb
3. (of an army) to throw into disorder
4. (figuratively) to rout or upset
5. to stir up, startle, excite

Conjugation

   Present: τᾰρᾰ́σσω, τᾰρᾰ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τᾰρᾰ́σσω	τᾰρᾰ́σσεις	τᾰρᾰ́σσει	τᾰρᾰ́σσετον	τᾰρᾰ́σσετον	τᾰρᾰ́σσομεν	τᾰρᾰ́σσετε	τᾰρᾰ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	τᾰρᾰ́σσω	τᾰρᾰ́σσῃς	τᾰρᾰ́σσῃ	τᾰρᾰ́σσητον	τᾰρᾰ́σσητον	τᾰρᾰ́σσωμεν	τᾰρᾰ́σσητε	τᾰρᾰ́σσωσῐ(ν)
	optative	τᾰρᾰ́σσοιμῐ	τᾰρᾰ́σσοις	τᾰρᾰ́σσοι	τᾰρᾰ́σσοιτον	τᾰρᾰσσοίτην	τᾰρᾰ́σσοιμεν	τᾰρᾰ́σσοιτε	τᾰρᾰ́σσοιεν
	imperative		τᾰ́ρᾰσσε	τᾰρᾰσσέτω	τᾰρᾰ́σσετον	τᾰρᾰσσέτων		τᾰρᾰ́σσετε	τᾰρᾰσσόντων
middle/ passive	indicative	τᾰρᾰ́σσομαι	τᾰρᾰ́σσῃ, τᾰρᾰ́σσει	τᾰρᾰ́σσεται	τᾰρᾰ́σσεσθον	τᾰρᾰ́σσεσθον	τᾰρᾰσσόμεθᾰ	τᾰρᾰ́σσεσθε	τᾰρᾰ́σσονται
	subjunctive	τᾰρᾰ́σσωμαι	τᾰρᾰ́σσῃ	τᾰρᾰ́σσηται	τᾰρᾰ́σσησθον	τᾰρᾰ́σσησθον	τᾰρᾰσσώμεθᾰ	τᾰρᾰ́σσησθε	τᾰρᾰ́σσωνται
	optative	τᾰρᾰσσοίμην	τᾰρᾰ́σσοιο	τᾰρᾰ́σσοιτο	τᾰρᾰ́σσοισθον	τᾰρᾰσσοίσθην	τᾰρᾰσσοίμεθᾰ	τᾰρᾰ́σσοισθε	τᾰρᾰ́σσοιντο
	imperative		τᾰρᾰ́σσου	τᾰρᾰσσέσθω	τᾰρᾰ́σσεσθον	τᾰρᾰσσέσθων		τᾰρᾰ́σσεσθε	τᾰρᾰσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τᾰρᾰ́σσειν				τᾰρᾰ́σσεσθαι
participle	m	τᾰρᾰ́σσων				τᾰρᾰσσόμενος
	f	τᾰρᾰ́σσουσᾰ				τᾰρᾰσσομένη
	n	τᾰρᾰ́σσον				τᾰρᾰσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τᾰρᾰ́ξω, τᾰρᾰ́ξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τᾰρᾰ́ξω	τᾰρᾰ́ξεις	τᾰρᾰ́ξει	τᾰρᾰ́ξετον	τᾰρᾰ́ξετον	τᾰρᾰ́ξομεν	τᾰρᾰ́ξετε	τᾰρᾰ́ξουσῐ(ν)
	optative	τᾰρᾰ́ξοιμῐ	τᾰρᾰ́ξοις	τᾰρᾰ́ξοι	τᾰρᾰ́ξοιτον	τᾰρᾰξοίτην	τᾰρᾰ́ξοιμεν	τᾰρᾰ́ξοιτε	τᾰρᾰ́ξοιεν
middle	indicative	τᾰρᾰ́ξομαι	τᾰρᾰ́ξῃ, τᾰρᾰ́ξει	τᾰρᾰ́ξεται	τᾰρᾰ́ξεσθον	τᾰρᾰ́ξεσθον	τᾰρᾰξόμεθᾰ	τᾰρᾰ́ξεσθε	τᾰρᾰ́ξονται
	optative	τᾰρᾰξοίμην	τᾰρᾰ́ξοιο	τᾰρᾰ́ξοιτο	τᾰρᾰ́ξοισθον	τᾰρᾰξοίσθην	τᾰρᾰξοίμεθᾰ	τᾰρᾰ́ξοισθε	τᾰρᾰ́ξοιντο
		active			middle
infinitive		τᾰρᾰ́ξειν			τᾰρᾰ́ξεσθαι
participle	m	τᾰρᾰ́ξων			τᾰρᾰξόμενος
	f	τᾰρᾰ́ξουσᾰ			τᾰρᾰξομένη
	n	τᾰρᾰ́ξον			τᾰρᾰξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτᾰ́ρᾰξον, ἐτᾰρᾰξόμην, ἐτᾰρᾰ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτᾰ́ρᾰξον	ἐτᾰ́ρᾰξες	ἐτᾰ́ρᾰξε(ν)	ἐτᾰρᾰ́ξετον	ἐτᾰρᾰξέτην	ἐτᾰρᾰ́ξομεν	ἐτᾰρᾰ́ξετε	ἐτᾰ́ρᾰξον
	subjunctive	τᾰρᾰ́ξω	τᾰρᾰ́ξῃς	τᾰρᾰ́ξῃ	τᾰρᾰ́ξητον	τᾰρᾰ́ξητον	τᾰρᾰ́ξωμεν	τᾰρᾰ́ξητε	τᾰρᾰ́ξωσῐ(ν)
	optative	τᾰρᾰ́ξοιμῐ	τᾰρᾰ́ξοις	τᾰρᾰ́ξοι	τᾰρᾰ́ξοιτον	τᾰρᾰξοίτην	τᾰρᾰ́ξοιμεν	τᾰρᾰ́ξοιτε	τᾰρᾰ́ξοιεν
	imperative		τᾰ́ρᾰξε	τᾰρᾰξέτω	τᾰρᾰ́ξετον	τᾰρᾰξέτων		τᾰρᾰ́ξετε	τᾰρᾰξόντων
middle	indicative	ἐτᾰρᾰξόμην	ἐτᾰρᾰ́ξου	ἐτᾰρᾰ́ξετο	ἐτᾰρᾰ́ξεσθον	ἐτᾰρᾰξέσθην	ἐτᾰρᾰξόμεθᾰ	ἐτᾰρᾰ́ξεσθε	ἐτᾰρᾰ́ξοντο
	subjunctive	τᾰρᾰ́ξωμαι	τᾰρᾰ́ξῃ	τᾰρᾰ́ξηται	τᾰρᾰ́ξησθον	τᾰρᾰ́ξησθον	τᾰρᾰξώμεθᾰ	τᾰρᾰ́ξησθε	τᾰρᾰ́ξωνται
	optative	τᾰρᾰξοίμην	τᾰρᾰ́ξοιο	τᾰρᾰ́ξοιτο	τᾰρᾰ́ξοισθον	τᾰρᾰξοίσθην	τᾰρᾰξοίμεθᾰ	τᾰρᾰ́ξοισθε	τᾰρᾰ́ξοιντο
	imperative		τᾰρᾰξοῦ	τᾰρᾰξέσθω	τᾰρᾰ́ξεσθον	τᾰρᾰξέσθων		τᾰρᾰ́ξεσθε	τᾰρᾰξέσθων
passive	indicative	ἐτᾰρᾰ́χθην	ἐτᾰρᾰ́χθης	ἐτᾰρᾰ́χθη	ἐτᾰρᾰ́χθητον	ἐτᾰρᾰχθήτην	ἐτᾰρᾰ́χθημεν	ἐτᾰρᾰ́χθητε	ἐτᾰρᾰ́χθησᾰν
	subjunctive	τᾰρᾰχθῶ	τᾰρᾰχθῇς	τᾰρᾰχθῇ	τᾰρᾰχθῆτον	τᾰρᾰχθῆτον	τᾰρᾰχθῶμεν	τᾰρᾰχθῆτε	τᾰρᾰχθῶσῐ(ν)
	optative	τᾰρᾰχθείην	τᾰρᾰχθείης	τᾰρᾰχθείη	τᾰρᾰχθεῖτον, τᾰρᾰχθείητον	τᾰρᾰχθείτην, τᾰρᾰχθειήτην	τᾰρᾰχθεῖμεν, τᾰρᾰχθείημεν	τᾰρᾰχθεῖτε, τᾰρᾰχθείητε	τᾰρᾰχθεῖεν, τᾰρᾰχθείησᾰν
	imperative		τᾰρᾰ́χθητῐ	τᾰρᾰχθήτω	τᾰρᾰ́χθητον	τᾰρᾰχθήτων		τᾰρᾰ́χθητε	τᾰρᾰχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τᾰρᾰξεῖν			τᾰρᾰξέσθαι		τᾰρᾰχθῆναι
participle	m	τᾰρᾰξών			τᾰρᾰξόμενος		τᾰρᾰχθείς
	f	τᾰρᾰξοῦσᾰ			τᾰρᾰξομένη		τᾰρᾰχθεῖσᾰ
	n	τᾰρᾰξόν			τᾰρᾰξόμενον		τᾰρᾰχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τετᾰ́ρᾰχᾰ, τετᾰ́ρᾰγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετᾰ́ρᾰχᾰ	τετᾰ́ρᾰχᾰς	τετᾰ́ρᾰχε(ν)	τετᾰρᾰ́χᾰτον	τετᾰρᾰ́χᾰτον	τετᾰρᾰ́χᾰμεν	τετᾰρᾰ́χᾰτε	τετᾰρᾰ́χᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετᾰρᾰ́χω	τετᾰρᾰ́χῃς	τετᾰρᾰ́χῃ	τετᾰρᾰ́χητον	τετᾰρᾰ́χητον	τετᾰρᾰ́χωμεν	τετᾰρᾰ́χητε	τετᾰρᾰ́χωσῐ(ν)
	optative	τετᾰρᾰ́χοιμῐ, τετᾰρᾰχοίην	τετᾰρᾰ́χοις, τετᾰρᾰχοίης	τετᾰρᾰ́χοι, τετᾰρᾰχοίη	τετᾰρᾰ́χοιτον	τετᾰρᾰχοίτην	τετᾰρᾰ́χοιμεν	τετᾰρᾰ́χοιτε	τετᾰρᾰ́χοιεν
	imperative		τετᾰ́ρᾰχε	τετᾰρᾰχέτω	τετᾰρᾰ́χετον	τετᾰρᾰχέτων		τετᾰρᾰ́χετε	τετᾰρᾰχόντων
middle/ passive	indicative	τετᾰ́ρᾰγμαι	τετᾰ́ρᾰξαι	τετᾰ́ρᾰκται	τετᾰ́ρᾰχθον	τετᾰ́ρᾰχθον	τετᾰρᾰ́γμεθᾰ	τετᾰ́ρᾰχθε	τετᾰρᾰ́γᾰται
	subjunctive	τετᾰρᾰγμένος ὦ	τετᾰρᾰγμένος ᾖς	τετᾰρᾰγμένος ᾖ	τετᾰρᾰγμένω ἦτον	τετᾰρᾰγμένω ἦτον	τετᾰρᾰγμένοι ὦμεν	τετᾰρᾰγμένοι ἦτε	τετᾰρᾰγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετᾰρᾰγμένος εἴην	τετᾰρᾰγμένος εἴης	τετᾰρᾰγμένος εἴη	τετᾰρᾰγμένω εἴητον/εἶτον	τετᾰρᾰγμένω εἰήτην/εἴτην	τετᾰρᾰγμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετᾰρᾰγμένοι εἴητε/εἶτε	τετᾰρᾰγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τετᾰ́ρᾰξο	τετᾰρᾰ́χθω	τετᾰ́ρᾰχθον	τετᾰρᾰ́χθων		τετᾰ́ρᾰχθε	τετᾰρᾰ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		τετᾰρᾰχέναι				τετᾰρᾰ́χθαι
participle	m	τετᾰρᾰχώς				τετᾰρᾰγμένος
	f	τετᾰρᾰχυῖᾰ				τετᾰρᾰγμένη
	n	τετᾰρᾰχός				τετᾰρᾰγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνᾰτᾰρᾰ́σσω (anatarássō)
• δῐᾰτᾰρᾰ́σσω (diatarássō)
• ἐκτᾰρᾰ́σσω (ektarássō)
• ἐπῐτᾰρᾰ́σσω (epitarássō)
• κᾰτᾰτᾰρᾰ́σσω (katatarássō)
• σῠντᾰρᾰ́σσω (suntarássō)
• τᾰ́ρᾰγμᾰ (táragma)
• τᾰρᾰγμός (taragmós)
• τᾰρᾰκτήρῐον (taraktḗrion)
• τᾰρᾰκτῐκός (taraktikós)
• τᾰρᾰκτός (taraktós)
• τᾰ́ρᾰκτρον (táraktron)
• τᾰ́ρᾰξῐς (táraxis)
• τᾰρᾰχή (tarakhḗ)

 

Further reading

• “ταράσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ταράσσω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ταράσσω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ταράσσω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ταράσσω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ταράσσω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5015 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Beekes, Robert S. P. (2010) “ταράσσω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1451