απροχώρητο

Greek

Noun

απροχώρητο • (aprochórito) n (plural απροχώρητα)

1. A point beyond which an unpleasant situation cannot continue. (chiefly found in phrases)

   φτάνω στο απροχώρητο ― ftáno sto aprochórito ― to reach the end of your tether

   όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο ― ótan ta prágmata ftánoun sto aprochórito ― when the chips are down

Declension

Declension of απροχώρητο

	singular	plural
nominative	απροχώρητο (aprochórito)	απροχώρητα (aprochórita)
genitive	απροχώρητου (aprochóritou)	απροχώρητων (aprochóriton)
accusative	απροχώρητο (aprochórito)	απροχώρητα (aprochórita)
vocative	απροχώρητο (aprochórito)	απροχώρητα (aprochórita)

Derived terms

• φτάνω στο απροχώρητο (ftáno sto aprochórito, “to reach the end of one's tether”)

Adjective

απροχώρητο • (aprochórito)

1. accusative masculine singular of απροχώρητος (aprochóritos)
2. nominative/accusative/vocative neuter singular of απροχώρητος (aprochóritos)

Further reading

• απροχώρητο, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language