αδιαίρετος
Greek
[edit]Etymology
[edit]4th century BC (Aristotle) Ancient Greek ἀδιαίρετος (adiaíretos), from ἀ- (a-) + διαιρετός (diairetós), the latter from δι- (di-) + αἱρέω (hairéō) + -τος (-tos).
Adjective
[edit]αδιαίρετος • (adiaíretos) m (feminine αδιαίρετη, neuter αδιαίρετο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αδιαίρετος (adiaíretos) | αδιαίρετη (adiaíreti) | αδιαίρετο (adiaíreto) | αδιαίρετοι (adiaíretoi) | αδιαίρετες (adiaíretes) | αδιαίρετα (adiaíreta) | |
| genitive | αδιαίρετου (adiaíretou) | αδιαίρετης (adiaíretis) | αδιαίρετου (adiaíretou) | αδιαίρετων (adiaíreton) | αδιαίρετων (adiaíreton) | αδιαίρετων (adiaíreton) | |
| accusative | αδιαίρετο (adiaíreto) | αδιαίρετη (adiaíreti) | αδιαίρετο (adiaíreto) | αδιαίρετους (adiaíretous) | αδιαίρετες (adiaíretes) | αδιαίρετα (adiaíreta) | |
| vocative | αδιαίρετε (adiaírete) | αδιαίρετη (adiaíreti) | αδιαίρετο (adiaíreto) | αδιαίρετοι (adiaíretoi) | αδιαίρετες (adiaíretes) | αδιαίρετα (adiaíreta) | |
Synonyms
[edit]- see: ακέραιος (akéraios)
Antonyms
[edit]- διαιρετός (diairetós, “divisible, shareable”)
Related terms
[edit]- αδιαιρετότητα f (adiairetótita, “indivisibility”)
- διαιρετέος (diairetéos, “divisible”)
- διαιρετός (diairetós, “divisible”)
See also
[edit]- αδιάλυτος (adiálytos, “insoluble, not dissolvable”)