διαιρετός
Greek
[edit]Etymology
[edit]5th century BC (Sophocles) Ancient Greek διαιρετός (diairetós), from δι- (di-) + αἱρετός (hairetós, “that may be taken, conquered, grasped”), the latter being αἱρέω (hairéō) + -τος (-tos)
Adjective
[edit]διαιρετός • (diairetós) m (feminine διαιρετή, neuter διαιρετό)
- divisible, capable of being split or divided
- (mathematics) divisible
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διαιρετός (diairetós) | διαιρετή (diairetí) | διαιρετό (diairetó) | διαιρετοί (diairetoí) | διαιρετές (diairetés) | διαιρετά (diairetá) | |
| genitive | διαιρετού (diairetoú) | διαιρετής (diairetís) | διαιρετού (diairetoú) | διαιρετών (diairetón) | διαιρετών (diairetón) | διαιρετών (diairetón) | |
| accusative | διαιρετό (diairetó) | διαιρετή (diairetí) | διαιρετό (diairetó) | διαιρετούς (diairetoús) | διαιρετές (diairetés) | διαιρετά (diairetá) | |
| vocative | διαιρετέ (diaireté) | διαιρετή (diairetí) | διαιρετό (diairetó) | διαιρετοί (diairetoí) | διαιρετές (diairetés) | διαιρετά (diairetá) | |
Antonyms
[edit]- αδιαίρετος (adiaíretos, “indivisible”)