ένοχος

See also: ἔνοχος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔνοχος (énokhos).

Adjective

ένοχος • (énochos) m (feminine ένοχη, neuter ένοχο)

1. guilty

   Antonym: αθώος (athóos)

Declension

Declension of ένοχος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ένοχος (énochos)	ένοχη (énochi)	ένοχο (énocho)		ένοχοι (énochoi)	ένοχες (énoches)	ένοχα (énocha)
genitive	ένοχου (énochou)	ένοχης (énochis)	ένοχου (énochou)		ένοχων (énochon)	ένοχων (énochon)	ένοχων (énochon)
accusative	ένοχο (énocho)	ένοχη (énochi)	ένοχο (énocho)		ένοχους (énochous)	ένοχες (énoches)	ένοχα (énocha)
vocative	ένοχε (énoche)	ένοχη (énochi)	ένοχο (énocho)		ένοχοι (énochoi)	ένοχες (énoches)	ένοχα (énocha)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ένοχος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ένοχος, etc.)

Related terms

• ενοχή f (enochí, “guilt”)

Noun

ένοχος • (énochos) m or f (plural ένοχοι)

1. culprit

Declension

Declension of ένοχος

	singular	plural
nominative	ένοχος (énochos)	ένοχοι (énochoi)
genitive	ενόχου (enóchou)	ενόχων (enóchon)
accusative	ένοχο (énocho)	ενόχους (enóchous)
vocative	ένοχε (énoche)	ένοχοι (énochoi)