þýða

See also: þyþa

Icelandic

Pronunciation

IPA^(key): /ˈθiːða/
Rhymes: -iːða

Etymology 1

From Old Norse þýða, from Proto-Germanic *þiudijaną.

Verb

þýða (weak verb, third-person singular past indicative þýddi, supine þýtt)

to translate a language [with accusative]
Synonyms: snúa, snara, útleggja

Gætirðu þýtt þetta fyrir mig?
Could you translate this for me?
to mean, to signify
Synonym: merkja

Hvað þýðir þetta?
What does this mean?

Conjugation

þýða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að þýða
supine (sagnbót)		þýtt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þýðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þýði	við þýðum	present (nútíð)	ég þýði	við þýðum
	þú þýðir	þið þýðið		þú þýðir	þið þýðið
	hann, hún, það þýðir	þeir, þær, þau þýða		hann, hún, það þýði	þeir, þær, þau þýði

past (þátíð)	ég þýddi	við þýddum	past (þátíð)	ég þýddi	við þýddum
	þú þýddir	þið þýdduð		þú þýddir	þið þýdduð
	hann, hún, það þýddi	þeir, þær, þau þýddu		hann, hún, það þýddi	þeir, þær, þau þýddu

imperative (boðháttur)	þýð (þú)	þýðið (þið)
	þýddu	þýðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þýðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að þýðast
supine (sagnbót)		þýðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þýðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þýðist	við þýðumst	present (nútíð)	ég þýðist	við þýðumst
	þú þýðist	þið þýðist		þú þýðist	þið þýðist
	hann, hún, það þýðist	þeir, þær, þau þýðast		hann, hún, það þýðist	þeir, þær, þau þýðist

past (þátíð)	ég þýddist	við þýddumst	past (þátíð)	ég þýddist	við þýddumst
	þú þýddist	þið þýddust		þú þýddist	þið þýddust
	hann, hún, það þýddist	þeir, þær, þau þýddust		hann, hún, það þýddist	þeir, þær, þau þýddust

imperative (boðháttur)	þýðst (þú)	þýðist (þið)
	þýðstu	þýðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þýddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þýddur	þýdd	þýtt	þýddir	þýddar	þýdd
accusative (þolfall)	þýddan	þýdda	þýtt	þýdda	þýddar	þýdd
dative (þágufall)	þýddum	þýddri	þýddu	þýddum	þýddum	þýddum
genitive (eignarfall)	þýdds	þýddrar	þýdds	þýddra	þýddra	þýddra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þýddi	þýdda	þýdda	þýddu	þýddu	þýddu
accusative (þolfall)	þýdda	þýddu	þýdda	þýddu	þýddu	þýddu
dative (þágufall)	þýdda	þýddu	þýdda	þýddu	þýddu	þýddu
genitive (eignarfall)	þýdda	þýddu	þýdda	þýddu	þýddu	þýddu

Etymology 2

From Old Norse þýða (“kindness; affection”).

Noun

þýða f (genitive singular þýðu, no plural)

gentleness, kindness

Declension

Declension of þýða (sg-only feminine)

	singular
	indefinite	definite
nominative	þýða	þýðan
accusative	þýðu	þýðuna
dative	þýðu	þýðunni
genitive	þýðu	þýðunnar

Related terms

þýður

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þiudijaną.

Verb

þýða

to win over, attach
to explain, interpret
to signify
(reflexive, with accusative) to attach oneself to

Conjugation

Conjugation of þýða — active (weak class 1)

indicative	present	past
infinitive	þýða
present participle	þýðandi
past participle	þýddr
1st-person singular	þýði	þýdda
2nd-person singular	þýðir	þýddir
3rd-person singular	þýðir	þýddi
1st-person plural	þýðum	þýddum
2nd-person plural	þýðið	þýdduð
3rd-person plural	þýða	þýddu
subjunctive	present	past
1st-person singular	þýða	þýdda
2nd-person singular	þýðir	þýddir
3rd-person singular	þýði	þýddi
1st-person plural	þýðim	þýddim
2nd-person plural	þýðið	þýddið
3rd-person plural	þýði	þýddi
imperative	present
2nd-person singular	þýð, þýði
1st-person plural	þýðum
2nd-person plural	þýðið

Conjugation of þýða — mediopassive (weak class 1)

indicative	present	past
infinitive	þýðask
present participle	þýðandisk
past participle	þýzk
1st-person singular	þýðumk	þýddumk
2nd-person singular	þýðisk	þýddisk
3rd-person singular	þýðisk	þýddisk
1st-person plural	þýðumsk	þýddumsk
2nd-person plural	þýðizk	þýdduzk
3rd-person plural	þýðask	þýddusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	þýðumk	þýddumk
2nd-person singular	þýðisk	þýddisk
3rd-person singular	þýðisk	þýddisk
1st-person plural	þýðimsk	þýddimsk
2nd-person plural	þýðizk	þýddizk
3rd-person plural	þýðisk	þýddisk
imperative	present
2nd-person singular	þýzk, þýðisk
1st-person plural	þýðumsk
2nd-person plural	þýðizk

Derived terms

þýðing

Related terms

þýðr (maybe)

Descendants

Icelandic: þýða
Faroese: týða
Norwegian Nynorsk: tyda, ty
Elfdalian: tyða
Old Swedish: þȳþa
- Swedish: tyda
Old Danish: thȳthæ
- Danish: tyde, ty
  - Norwegian Bokmål: tyde, ty
Gutnish: tyde
Scanian: týða

Noun

þýða f

attachment, love

Declension

Declension of þýða (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
feminine	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	þýða	þýðan	þýður	þýðurnar
accusative	þýðu	þýðuna	þýður	þýðurnar
dative	þýðu	þýðunni	þýðum	þýðunum
genitive	þýðu	þýðunnar	þýðna	þýðnanna

Related terms

þýðr

Descendants

Icelandic: þýða

Adjective

þýða

inflection of þýðr:

References

þýða in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.