snara

Icelandic

A bull being snared with a lasso.

A noose.

A loop in graph theory.

Etymology 1

Deverbal from snara (“to snare, lasso”), see lemma below.

Noun

snara f (genitive singular snöru, nominative plural snörur)

1. a trap, a snare
2. a noose
3. (graph theory) a loop

Declension

Declension of snara (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	snara	snaran	snörur	snörurnar
accusative	snöru	snöruna	snörur	snörurnar
dative	snöru	snörunni	snörum	snörunum
genitive	snöru	snörunnar	snara	snaranna

Synonyms

• (snare): gildra
• (noose): hengingaról
• (lasso): sönguvaður

References

• Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “snara”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies

Etymology 2

Inherited from Old Norse snara.

Verb

snara (weak verb, third-person singular past indicative snaraði, supine snarað)

1. to snare, to lasso [with accusative]

   Synonym: fanga

2. to translate hastily [with accusative or dative]

   Synonym: þýða

Conjugation

snara – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að snara
supine sagnbót		snarað
present participle lýsingarháttur nútíðar		snarandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	snara	snaraði		snari	snaraði
	þú	snarar	snaraðir		snarir	snaraðir
	hann, hún, það	snarar	snaraði		snari	snaraði
plural	við	snörum	snöruðum		snörum	snöruðum
	þið	snarið	snöruðuð		snarið	snöruðuð
	þeir, þær, þau	snara	snöruðu		snari	snöruðu
		imperative boðháttur
singular	þú	snara (þú), snaraðu
plural	þið	snarið (þið), snariði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snarast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að snarast
supine sagnbót		snarast
present participle lýsingarháttur nútíðar		snarandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	snarast	snaraðist		snarist	snaraðist
	þú	snarast	snaraðist		snarist	snaraðist
	hann, hún, það	snarast	snaraðist		snarist	snaraðist
plural	við	snörumst	snöruðumst		snörumst	snöruðumst
	þið	snarist	snöruðust		snarist	snöruðust
	þeir, þær, þau	snarast	snöruðust		snarist	snöruðust
		imperative boðháttur
singular	þú	snarast (þú), snarastu
plural	þið	snarist (þið), snaristi1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snaraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snaraður	snöruð	snarað	snaraðir	snaraðar	snöruð
accusative (þolfall)	snaraðan	snaraða	snarað	snaraða	snaraðar	snöruð
dative (þágufall)	snöruðum	snaraðri	snöruðu	snöruðum	snöruðum	snöruðum
genitive (eignarfall)	snaraðs	snaraðrar	snaraðs	snaraðra	snaraðra	snaraðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snaraði	snaraða	snaraða	snöruðu	snöruðu	snöruðu
accusative (þolfall)	snaraða	snöruðu	snaraða	snöruðu	snöruðu	snöruðu
dative (þágufall)	snaraða	snöruðu	snaraða	snöruðu	snöruðu	snöruðu
genitive (eignarfall)	snaraða	snöruðu	snaraða	snöruðu	snöruðu	snöruðu

Derived terms

• snara sér í fötin
• snara út lögum
• snara út peningum

References

• Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “snara”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies

Old Swedish

Alternative forms

• snæra

Etymology

From Old Norse snara, from Proto-Germanic *snarhǭ.

Noun

snara f

1. snare

Declension

Declension of snara (on-stem)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	snara	snaran	snaru(r), -o(r)	snaruna(r), -ona(r)
accusative	snaru, -o	snaruna, -ona	snaru(r), -o(r)	snaruna(r), -ona(r)
dative	snaru, -o	snarunni, -onne	snarum, -om	snarumin, -omen
genitive	snaru, -o	snarunna(r), -onna(r)	snara	snaranna

Descendants

• Swedish: snara

Swedish

Etymology

From Old Swedish snara, from Old Norse snara, from Proto-Germanic *snarhǭ.

Adjective

snara

1. inflection of snar:
   1. definite singular
   2. plural

Noun

snara c

1. a snare, a trap
2. a noose

Declension

Declension of snara

		nominative	genitive
singular	indefinite	snara	snaras
	definite	snaran	snarans
plural	indefinite	snaror	snarors
	definite	snarorna	snarornas

Related terms

• hängsnara
• snärja
• snarskank

Descendants

• → Finnish: naru

References

• snara in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• snara in Svensk ordbok (SO)
• snara in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)

Anagrams

• ansar