zonde

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzɔn.də/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zon‧de
• Rhymes: -ɔndə

Etymology 1

From Middle Dutch sonde, from Old Dutch sunda, from Proto-Germanic *sundijō.

Noun

zonde f (plural zonden or zondes, diminutive zondetje n)

1. sin (offence against moral and/or divine law)

   Doden is een ergere zonde dan stelen.

   To kill is a graver sin than to steal.

2. (religion, chiefly Christianity) sin; sinfulness (state of alienation from God or any other deity caused by such offences)

   Ik heb het grootste deel van mijn leven in zonde geleefd.

   I’ve lived in sin for the greater part of my life.

   Het is werkelijk een zonde wanneer een site, die zich bezighoudt met taal, een taalfout maakt zoals in de zin hierboven.

   (please add an English translation of this usage example)

3. shame; pity; waste (something regrettable for other than moral reasons)

   Het is echt zonde dat ze het huis zo in verval laten raken.

   It’s really a shame that they're letting the house fall into ruin like that.

   Zonde van de tijd!

   What a waste of time!

   (literally, “What a pity about the time [that has passed]!”)

Derived terms

• boezemzonde
• doodzonde
• erfzonde
• hoofdzonde
• oerzonde
• pekelzonde
• zondaar
• zondebesef
• zondegevoel
• zondeleer
• zondeloos
• zondestaat
• zondeval
• zondewaan
• zondeziek
• zondig
• zondigen

 

Related terms

• (dialectal) sund

 

Descendants

• Negerhollands: sondo, zonde, sonden
• → Sranan Tongo: sondu
  • → Caribbean Javanese: sondu
  • → Kari'na: sontu

See also

• zondvloed (unrelated, but influenced by folk etymology)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

zonde

1. (dated or formal) singular past subjunctive of zenden
2. inflection of zonnen:
   1. singular past indicative
   2. (dated or formal) singular past subjunctive

Anagrams

• dozen, zoden