wyklepać

Old Polish

Etymology

From wy- +‎ klepać. First attested in 1388–1430.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨklʲɛpat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨklʲɛpat͡ɕ/

Verb

wyklepać pf

1. The meaning of this term is uncertain.
   • Template:RQ:zlw-opl:ArchTerCrac

Descendants

• Polish: wyklepać

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wyklepać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wyklepać. By surface analysis, wy- +‎ klepać.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈklɛ.pat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛpat͡ɕ
• Syllabification: wy‧kle‧pać

Verb

wyklepać pf (imperfective wyklepywać)

1. (transitive) to beat out, to pound out (to flatten and smooth out by beating multiple times) [with instrumental ‘with what’]

   Synonym: sklepać

   ręcznie wyklepać ― to pound out by hand

   wyklepać kosę ― to pound out a scythe

   wyklepać blachę ― to pound out sheet metal

2. (transitive) to pat (to fluff by hitting with an open palm)
3. (transitive, colloquial) to tap out (to write on a keyboard) [with na (+ locative) ‘on what’]
4. (transitive, colloquial) to recite mechanically

   Synonym: odklepać

   wyklepać formułkę ― to recite a formula

   wyklepać regułkę ― to recite a rule

5. (transitive, colloquial) to blurt out (to reveal something that was supposed to be secret)

   Synonyms: wygadać, wypaplać

   wyklepać wszystko ― to reveal everything

Conjugation

Conjugation of wyklepać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyklepać
future tense	1st	wyklepię			wyklepiemy
	2nd	wyklepiesz			wyklepiecie
	3rd	wyklepie			wyklepią
	impersonal	wyklepie się
past tense	1st	wyklepałem, -(e)m wyklepał	wyklepałam, -(e)m wyklepała	wyklepałom, -(e)m wyklepało	wyklepaliśmy, -(e)śmy wyklepali	wyklepałyśmy, -(e)śmy wyklepały
	2nd	wyklepałeś, -(e)ś wyklepał	wyklepałaś, -(e)ś wyklepała	wyklepałoś, -(e)ś wyklepało	wyklepaliście, -(e)ście wyklepali	wyklepałyście, -(e)ście wyklepały
	3rd	wyklepał	wyklepała	wyklepało	wyklepali	wyklepały
	impersonal	wyklepano
conditional	1st	wyklepałbym, bym wyklepał	wyklepałabym, bym wyklepała	wyklepałobym, bym wyklepało	wyklepalibyśmy, byśmy wyklepali	wyklepałybyśmy, byśmy wyklepały
	2nd	wyklepałbyś, byś wyklepał	wyklepałabyś, byś wyklepała	wyklepałobyś, byś wyklepało	wyklepalibyście, byście wyklepali	wyklepałybyście, byście wyklepały
	3rd	wyklepałby, by wyklepał	wyklepałaby, by wyklepała	wyklepałoby, by wyklepało	wyklepaliby, by wyklepali	wyklepałyby, by wyklepały
	impersonal	wyklepano by
imperative	1st	niech wyklepię			wyklepmy
	2nd	wyklep			wyklepcie
	3rd	niech wyklepie			niech wyklepią
passive adjectival participle		wyklepany	wyklepana	wyklepane	wyklepani	wyklepane
anterior adverbial participle		wyklepawszy
verbal noun		wyklepanie

Further reading

• wyklepać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyklepać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wyklepać”, in Słownik języka polskiego, page 405
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wyklepać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wyklepać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 890
• wyklepać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego