voederen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch foederen, from Old Dutch fuodaren, from Proto-West Germanic *fōdrijan; compare German füttern. By surface analysis, voeder +‎ -en; alternatively

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

voederen

1. (transitive) to feed

   Synonyms: voeren, voeden

Conjugation

Conjugation of voederen (weak)
infinitive	voederen
past singular	voederde
past participle	gevoederd
infinitive	voederen
gerund	voederen n
	present tense	past tense
1st person singular	voeder	voederde
2nd person sing. (jij)	voedert, voeder2	voederde
2nd person sing. (u)	voedert	voederde
2nd person sing. (gij)	voedert	voederde
3rd person singular	voedert	voederde
plural	voederen	voederden
subjunctive sing.1	voedere	voederde
subjunctive plur.1	voederen	voederden
imperative sing.	voeder
imperative plur.1	voedert
participles	voederend	gevoederd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• voeren

Descendants

• Jersey Dutch: fâdere

Anagrams

• voerende

Middle Dutch

Etymology 1

From voeder (“food”) +‎ -en.

Verb

voederen

1. to feed

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: voeren, voederen
• Limburgish: vore, vodere

Etymology 2

From voeder (“lining”) +‎ -en.

Verb

voederen

1. to line, to cover the inner surface of

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: voeren, voederen

Further reading

• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “voederen (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “voederen (II)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page II