verslaan

Afrikaans

Etymology

From Dutch verslaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /fərˈslɑːn/

Verb

verslaan (present verslaan, present participle verslaande, past participle verslaan)

1. to defeat

Dutch

FWOTD – 28 November 2021

Etymology

From Middle Dutch verslaen. Equivalent to ver- +‎ slaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛrˈslaːn/, /vərˈslaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧slaan
• Rhymes: -aːn

Verb

verslaan

1. (transitive) to defeat

   Het team wist hun tegenstanders te verslaan in de finale.

   The team managed to defeat their opponents in the final.

2. (transitive) to report on, cover

   De journalist ging ter plaatse om live te verslaan wat er gebeurde.

   The journalist went to the scene to report on what was happening live.

   Hij verslaat alle belangrijke gebeurtenissen in zijn dagboek.

   He reports on all the important events in his diary.

   De verslaggever zal de wedstrijd vanavond op televisie verslaan

   The reporter will cover the match on television tonight.

3. (transitive, dated, dialectal) to destroy, to fell
4. (transitive, dated, dialectal) to beat to death; to kill

Conjugation

Conjugation of verslaan (strong class 6, irregular, prefixed)
infinitive	verslaan
past singular	versloeg
past participle	verslagen
infinitive	verslaan
gerund	verslaan n
	present tense	past tense
1st person singular	versla	versloeg
2nd person sing. (jij)	verslaat, versla2	versloeg
2nd person sing. (u)	verslaat	versloeg
2nd person sing. (gij)	verslaat	versloegt
3rd person singular	verslaat	versloeg
plural	verslaan	versloegen
subjunctive sing.1	versla	versloege
subjunctive plur.1	verslaan	versloegen
imperative sing.	versla
imperative plur.1	verslaat
participles	verslaand	verslagen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• onverslagen
• verslaanbaar
• verslag

 

Descendants

• Afrikaans: verslaan