vanda

See also: Vanda, vända, and vånda

English

Etymology

From the genus name.

Noun

vanda (plural vandas)

1. Any orchid of the genus Vanda.

Derived terms

• blue vanda

French

Noun

vanda m (plural vandas)

1. vanda

Further reading

• “vanda”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvanta/
• Rhymes: -anta

Etymology 1

From Proto-Germanic *wandōną.

Verb

vanda (weak verb, third-person singular past indicative vandaði, supine vandað)

1. to do something with care and effort, to take pains over something

Conjugation

vanda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að vanda
supine (sagnbót)		vandað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vandandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vanda	við vöndum	present (nútíð)	ég vandi	við vöndum
	þú vandar	þið vandið		þú vandir	þið vandið
	hann, hún, það vandar	þeir, þær, þau vanda		hann, hún, það vandi	þeir, þær, þau vandi
past (þátíð)	ég vandaði	við vönduðum	past (þátíð)	ég vandaði	við vönduðum
	þú vandaðir	þið vönduðuð		þú vandaðir	þið vönduðuð
	hann, hún, það vandaði	þeir, þær, þau vönduðu		hann, hún, það vandaði	þeir, þær, þau vönduðu
imperative (boðháttur)	vanda (þú)	vandið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vandaðu	vandiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vandast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vandast
supine (sagnbót)		vandast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vandandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vandast	við vöndumst	present (nútíð)	ég vandist	við vöndumst
	þú vandast	þið vandist		þú vandist	þið vandist
	hann, hún, það vandast	þeir, þær, þau vandast		hann, hún, það vandist	þeir, þær, þau vandist
past (þátíð)	ég vandaðist	við vönduðumst	past (þátíð)	ég vandaðist	við vönduðumst
	þú vandaðist	þið vönduðust		þú vandaðist	þið vönduðust
	hann, hún, það vandaðist	þeir, þær, þau vönduðust		hann, hún, það vandaðist	þeir, þær, þau vönduðust
imperative (boðháttur)	vandast (þú)	vandist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vandastu	vandisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vandaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vandaður	vönduð	vandað		vandaðir	vandaðar	vönduð
accusative (þolfall)	vandaðan	vandaða	vandað		vandaða	vandaðar	vönduð
dative (þágufall)	vönduðum	vandaðri	vönduðu		vönduðum	vönduðum	vönduðum
genitive (eignarfall)	vandaðs	vandaðrar	vandaðs		vandaðra	vandaðra	vandaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vandaði	vandaða	vandaða		vönduðu	vönduðu	vönduðu
accusative (þolfall)	vandaða	vönduðu	vandaða		vönduðu	vönduðu	vönduðu
dative (þágufall)	vandaða	vönduðu	vandaða		vönduðu	vönduðu	vönduðu
genitive (eignarfall)	vandaða	vönduðu	vandaða		vönduðu	vönduðu	vönduðu

Derived terms

• vanda um (“to admonish, to reprimand”)
• vanda til (“to rebuke”)
• vanda ráð sitt (“to lead an honest life”)

Etymology 2

Noun

vanda

1. indefinite genitive plural of vöndur

Old Norse

Noun

vanda

1. genitive plural of vǫndr

Pali

Alternative forms

Alternative scripts

• 𑀯𑀦𑁆𑀤 (Brahmi script)
• वन्द (Devanagari script)
• ৰন্দ (Bengali script)
• වන්‍ද (Sinhalese script)
• ဝန္ဒ or ဝၼ္ၻ or ဝၼ်ၻ (Burmese script)
• วนฺท or วันทะ (Thai script)
• ᩅᨶ᩠ᨴ (Tai Tham script)
• ວນ຺ທ or ວັນທະ (Lao script)
• វន្ទ (Khmer script)
• 𑅇𑄚𑄴𑄘 (Chakma script)

Verb

vanda

1. second-person singular imperative active of vandati (“to adore”)