vandaður

Icelandic

Etymology

From the verb vanda (“to do something carefully”).

Adjective

vandaður (comparative vandaðri, superlative vandaðastur)

1. well-made, carefully crafted
2. honest, honourable, upright, decent

   Synonyms: ærlegur, heiðarlegur

Declension

positive forms of vandaður

strong declension (indefinite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	vandaður	vönduð	vandað
	accusative	vandaðan	vandaða
	dative	vönduðum	vandaðri	vönduðu
	genitive	vandaðs	vandaðrar	vandaðs
	plural	masculine	feminine	neuter
	nominative	vandaðir	vandaðar	vönduð
	accusative	vandaða
	dative	vönduðum
	genitive	vandaðra
weak declension (definite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	vandaði	vandaða	vandaða
	acc/dat/gen	vandaða	vönduðu
	plural (all-case)	vönduðu

comparative forms of vandaður

weak declension (definite)		masculine	feminine	neuter
	singular (all-case)	vandaðri	vandaðri	vandaðra
	plural (all-case)	vandaðri

superlative forms of vandaður

strong declension (indefinite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	vandaðastur	vönduðust	vandaðast
	accusative	vandaðastan	vandaðasta
	dative	vönduðustum	vandaðastri	vönduðustu
	genitive	vandaðasts	vandaðastrar	vandaðasts
	plural	masculine	feminine	neuter
	nominative	vandaðastir	vandaðastar	vönduðust
	accusative	vandaðasta
	dative	vönduðustum
	genitive	vandaðastra
weak declension (definite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	vandaðasti	vandaðasta	vandaðasta
	acc/dat/gen	vandaðasta	vönduðustu
	plural (all-case)	vönduðustu

Derived terms

• óvandaður (“poorly made; dishonest”)