uitrekken

Dutch

Etymology

From uit +‎ rekken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uitrekken

1. (intransitive or transitive) to stretch out

Conjugation

Conjugation of uitrekken (weak, separable)
infinitive	uitrekken
past singular	rekte uit
past participle	uitgerekt
infinitive	uitrekken
gerund	uitrekken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rek uit	rekte uit	uitrek	uitrekte
2nd person sing. (jij)	rekt uit, rek uit2	rekte uit	uitrekt	uitrekte
2nd person sing. (u)	rekt uit	rekte uit	uitrekt	uitrekte
2nd person sing. (gij)	rekt uit	rekte uit	uitrekt	uitrekte
3rd person singular	rekt uit	rekte uit	uitrekt	uitrekte
plural	rekken uit	rekten uit	uitrekken	uitrekten
subjunctive sing.1	rekke uit	rekte uit	uitrekke	uitrekte
subjunctive plur.1	rekken uit	rekten uit	uitrekken	uitrekten
imperative sing.	rek uit
imperative plur.1	rekt uit
participles	uitrekkend	uitgerekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: rek ut

See also

• uittrekken

Anagrams

• rekken uit