uitlichten

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ lichten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌlɪx.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧lich‧ten

Verb

uitlichten

1. (transitive) to lift
2. (transitive) to select, to focus on
3. (transitive, information science, of data carriers) to read out
4. (transitive) to lighten, to cover in light

Conjugation

Conjugation of uitlichten (weak, separable)
infinitive	uitlichten
past singular	lichtte uit
past participle	uitgelicht
infinitive	uitlichten
gerund	uitlichten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	licht uit	lichtte uit	uitlicht	uitlichtte
2nd person sing. (jij)	licht uit	lichtte uit	uitlicht	uitlichtte
2nd person sing. (u)	licht uit	lichtte uit	uitlicht	uitlichtte
2nd person sing. (gij)	licht uit	lichtte uit	uitlicht	uitlichtte
3rd person singular	licht uit	lichtte uit	uitlicht	uitlichtte
plural	lichten uit	lichtten uit	uitlichten	uitlichtten
subjunctive sing.1	lichte uit	lichtte uit	uitlichte	uitlichtte
subjunctive plur.1	lichten uit	lichtten uit	uitlichten	uitlichtten
imperative sing.	licht uit
imperative plur.1	licht uit
participles	uitlichtend	uitgelicht
1) Archaic.

Synonyms

• (to lift): uittillen
• (to read out): uitlezen
• (to cover with light): belichten