uithuwelijken

Dutch

Alternative forms

• uithuwen

Etymology

From uit +‎ huwelijk +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uithuwelijken

1. to marry off, give away as husband or wife

Conjugation

Conjugation of uithuwelijken (weak, separable)
infinitive	uithuwelijken
past singular	huwelijkte uit
past participle	uitgehuwelijkt
infinitive	uithuwelijken
gerund	uithuwelijken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	huwelijk uit	huwelijkte uit	uithuwelijk	uithuwelijkte
2nd person sing. (jij)	huwelijkt uit, huwelijk uit2	huwelijkte uit	uithuwelijkt	uithuwelijkte
2nd person sing. (u)	huwelijkt uit	huwelijkte uit	uithuwelijkt	uithuwelijkte
2nd person sing. (gij)	huwelijkt uit	huwelijkte uit	uithuwelijkt	uithuwelijkte
3rd person singular	huwelijkt uit	huwelijkte uit	uithuwelijkt	uithuwelijkte
plural	huwelijken uit	huwelijkten uit	uithuwelijken	uithuwelijkten
subjunctive sing.1	huwelijke uit	huwelijkte uit	uithuwelijke	uithuwelijkte
subjunctive plur.1	huwelijken uit	huwelijkten uit	uithuwelijken	uithuwelijkten
imperative sing.	huwelijk uit
imperative plur.1	huwelijkt uit
participles	uithuwelijkend	uitgehuwelijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• huwelijken uit