uithuwen

Dutch

Etymology

From uit +‎ huwen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uithuwen

1. Alternative form of uithuwelijken

Conjugation

Conjugation of uithuwen (weak, separable)
infinitive	uithuwen
past singular	huwde uit
past participle	uitgehuwd
infinitive	uithuwen
gerund	uithuwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	huw uit	huwde uit	uithuw	uithuwde
2nd person sing. (jij)	huwt uit, huw uit2	huwde uit	uithuwt	uithuwde
2nd person sing. (u)	huwt uit	huwde uit	uithuwt	uithuwde
2nd person sing. (gij)	huwt uit	huwde uit	uithuwt	uithuwde
3rd person singular	huwt uit	huwde uit	uithuwt	uithuwde
plural	huwen uit	huwden uit	uithuwen	uithuwden
subjunctive sing.1	huwe uit	huwde uit	uithuwe	uithuwde
subjunctive plur.1	huwen uit	huwden uit	uithuwen	uithuwden
imperative sing.	huw uit
imperative plur.1	huwt uit
participles	uithuwend	uitgehuwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• huwen uit