uithongeren

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ hongeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌɦɔ.ŋə.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧hon‧ge‧ren

Verb

uithongeren

1. (transitive) to starve (to subject to hunger, primarily in order to force into surrender or submission otherwise)

Conjugation

Conjugation of uithongeren (weak, separable)
infinitive	uithongeren
past singular	hongerde uit
past participle	uitgehongerd
infinitive	uithongeren
gerund	uithongeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	honger uit	hongerde uit	uithonger	uithongerde
2nd person sing. (jij)	hongert uit, honger uit2	hongerde uit	uithongert	uithongerde
2nd person sing. (u)	hongert uit	hongerde uit	uithongert	uithongerde
2nd person sing. (gij)	hongert uit	hongerde uit	uithongert	uithongerde
3rd person singular	hongert uit	hongerde uit	uithongert	uithongerde
plural	hongeren uit	hongerden uit	uithongeren	uithongerden
subjunctive sing.1	hongere uit	hongerde uit	uithongere	uithongerde
subjunctive plur.1	hongeren uit	hongerden uit	uithongeren	uithongerden
imperative sing.	honger uit
imperative plur.1	hongert uit
participles	uithongerend	uitgehongerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uithongering