uitdrijven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch uutdriven, uytdriven. Equivalent to uit +‎ drijven. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌdrɛi̯.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧drij‧ven

Verb

uitdrijven

1. (transitive) to expel, to drive out
2. (intransitive, transitive) to secrete, to discharge
3. (intransitive, transitive, medicine) to remove from or leave the womb or birth canal

Conjugation

Conjugation of uitdrijven (strong class 1, separable)
infinitive	uitdrijven
past singular	dreef uit
past participle	uitgedreven
infinitive	uitdrijven
gerund	uitdrijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	drijf uit	dreef uit	uitdrijf	uitdreef
2nd person sing. (jij)	drijft uit, drijf uit2	dreef uit	uitdrijft	uitdreef
2nd person sing. (u)	drijft uit	dreef uit	uitdrijft	uitdreef
2nd person sing. (gij)	drijft uit	dreeft uit	uitdrijft	uitdreeft
3rd person singular	drijft uit	dreef uit	uitdrijft	uitdreef
plural	drijven uit	dreven uit	uitdrijven	uitdreven
subjunctive sing.1	drijve uit	dreve uit	uitdrijve	uitdreve
subjunctive plur.1	drijven uit	dreven uit	uitdrijven	uitdreven
imperative sing.	drijf uit
imperative plur.1	drijft uit
participles	uitdrijvend	uitgedreven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitdrijving

Descendants

• Negerhollands: driev yt