toewerpen

Dutch

Etymology

Compound of toe +‎ werpen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtuˌʋɛr.pən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: toe‧wer‧pen

Verb

toewerpen

1. (transitive, with optional indirect object) to throw (to)

   Synonyms: aangooien, aanwerpen, toegooien

Conjugation

Conjugation of toewerpen (strong class 3+7, separable)
infinitive	toewerpen
past singular	wierp toe
past participle	toegeworpen
infinitive	toewerpen
gerund	toewerpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	werp toe	wierp toe	toewerp	toewierp
2nd person sing. (jij)	werpt toe, werp toe2	wierp toe	toewerpt	toewierp
2nd person sing. (u)	werpt toe	wierp toe	toewerpt	toewierp
2nd person sing. (gij)	werpt toe	wierpt toe	toewerpt	toewierpt
3rd person singular	werpt toe	wierp toe	toewerpt	toewierp
plural	werpen toe	wierpen toe	toewerpen	toewierpen
subjunctive sing.1	werpe toe	wierpe toe	toewerpe	toewierpe
subjunctive plur.1	werpen toe	wierpen toe	toewerpen	toewierpen
imperative sing.	werp toe
imperative plur.1	werpt toe
participles	toewerpend	toegeworpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.