telja

Faroese

Etymology

From Old Norse telja, from Proto-Germanic *taljaną.

Verb

telja (third person singular past indicative taldi, third person plural past indicative talt, supine talt)

1. to count
2. to tell

Conjugation

Conjugation of telja (group v-18)

infinitive	telja
supine	talt
	present	past
first singular	telji	taldi
second singular	telur	taldi
third singular	telur	taldi
plural	telja	taldu
participle (a7)1	teljandi	taldur
	imperative
singular	tel!
plural	teljið!

¹Only the past participle being declined.

Synonyms

• fortelja
• siga frá

See also

• tosa
• práta
• spyrja
• svara

Icelandic

Etymology

From Old Norse telja, from Proto-Germanic *taljaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰɛlja/
• Rhymes: -ɛlja

Verb

telja (weak verb, third-person singular past indicative taldi, supine talið)

1. to count [intransitive or with accusative]

   Hún kann að telja upp að tíu á japönsku.

   She can count to ten in Japanese.

2. to believe, think [intransitive or with accusative]

   Synonyms: halda, hyggja

Conjugation

telja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að telja
supine sagnbót		talið
present participle lýsingarháttur nútíðar		teljandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	tel	taldi		telji	teldi
	þú	telur	taldir		teljir	teldir
	hann, hún, það	telur	taldi		telji	teldi
plural	við	teljum	töldum		teljum	teldum
	þið	teljið	tölduð		teljið	telduð
	þeir, þær, þau	telja	töldu		telji	teldu
		imperative boðháttur
singular	þú	tel (þú), teldu
plural	þið	teljið (þið), teljiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

teljast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að teljast
supine sagnbót		talist
present participle lýsingarháttur nútíðar		teljandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	telst	taldist		teljist	teldist
	þú	telst	taldist		teljist	teldist
	hann, hún, það	telst	taldist		teljist	teldist
plural	við	teljumst	töldumst		teljumst	teldumst
	þið	teljist	töldust		teljist	teldust
	þeir, þær, þau	teljast	töldust		teljist	teldust
		imperative boðháttur
singular	þú	telst (þú), telstu
plural	þið	telist (þið), telisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

talinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	talinn	talin	talið	taldir	taldar	talin
accusative (þolfall)	talinn	talda	talið	talda	taldar	talin
dative (þágufall)	töldum	talinni	töldu	töldum	töldum	töldum
genitive (eignarfall)	talins	talinnar	talins	talinna	talinna	talinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	taldi	talda	talda	töldu	töldu	töldu
accusative (þolfall)	talda	töldu	talda	töldu	töldu	töldu
dative (þágufall)	talda	töldu	talda	töldu	töldu	töldu
genitive (eignarfall)	talda	töldu	talda	töldu	töldu	töldu

Derived terms

• eiga til að telja
• telja af
• telja á
• telja eftir
• telja eftir sér
• telja ekki eftir
• telja ekki eftir sér
• telja fram
• telja með
• telja saman
• telja til
• telja trú um
• telja um fyrir
• teljandi
• teljari
• teljast
• teljast svo til

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse telja, from Proto-Germanic *taljaną.

Alternative forms

• telje (e infinitive)

Verb

telja (present tense tel, past tense talde, past participle talt, passive infinitive teljast, present participle teljande, imperative tel)

1. to count

Etymology 2

May be comparable with Icelandic tölva and Faroese telda.

Noun

telja

1. (High Norwegian) computer

References

• “telja” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *taljaną (“to count, tell”). Cognate with Old English tellan, Old Frisian tella, Old Saxon tellian, Old High German zellen.

Verb

telja (singular past indicative taldi, plural past indicative tǫldu, past participle taldr or taliðr)

1. to count, number
2. to tell, say
3. to reckon, consider

Conjugation

Conjugation of telja — active (weak class 1)

infinitive	telja
present participle	teljandi
past participle	taldr, taliðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	tel	talda		telja	telda
2nd person singular	telr	taldir		telir	teldir
3rd person singular	telr	taldi		teli	teldi
1st person plural	teljum	tǫldum		telim	teldim
2nd person plural	telið	tǫlduð		telið	teldið
3rd person plural	telja	tǫldu		teli	teldi
imperative	present
2nd person singular	tel
1st person plural	teljum
2nd person plural	telið

Conjugation of telja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	teljask
present participle	teljandisk
past participle	talzk, talizk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	teljumk	tǫldumk		teljumk	teldumk
2nd person singular	telsk	taldisk		telisk	teldisk
3rd person singular	telsk	taldisk		telisk	teldisk
1st person plural	teljumsk	tǫldumsk		telimsk	teldimsk
2nd person plural	telizk	tǫlduzk		telizk	teldizk
3rd person plural	teljask	tǫldusk		telisk	teldisk
imperative	present
2nd person singular	telsk
1st person plural	teljumsk
2nd person plural	telizk

Descendants

• Icelandic: telja
• Faroese: telja
• Norwegian Nynorsk: telja
• Old Swedish: tælia
  • Swedish: tälja
• Danish: tælle
  • Norwegian Bokmål: telle

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “telja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive