smijten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch smiten, from Old Dutch *smītan, from Proto-West Germanic *smītan, from Proto-Germanic *smītaną, from Proto-Indo-European *smeyd-.

Compare Low German smieten, West Frisian smite, German schmeißen, English smite, Danish smide.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsmɛi.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯tən

Verb

smijten

1. to fling or hurl, to throw forcefully

Conjugation

Conjugation of smijten (strong class 1)
infinitive	smijten
past singular	smeet
past participle	gesmeten
infinitive	smijten
gerund	smijten n
	present tense	past tense
1st person singular	smijt	smeet
2nd person sing. (jij)	smijt	smeet
2nd person sing. (u)	smijt	smeet
2nd person sing. (gij)	smijt	smeet
3rd person singular	smijt	smeet
plural	smijten	smeten
subjunctive sing.1	smijte	smete
subjunctive plur.1	smijten	smeten
imperative sing.	smijt
imperative plur.1	smijt
participles	smijtend	gesmeten
1) Archaic.

Derived terms

• aansmijten
• achternasmijten
• achteroversmijten
• achteruitsmijten
• afsmijten
• besmijten
• bijeensmijten
• binnensmijten
• buitensmijten
• dichtsmijten
• doodsmijten
• dooreensmijten
• doorsmijten
• ineensmijten
• insmijten
• kapotsmijten
• leegsmijten
• lossmijten
• meesmijten
• missmijten
• nasmijten
• nedersmijten
• neersmijten
• omhoogsmijten
• omlaagsmijten
• omsmijten
• omversmijten
• ondereensmijten
• ondersmijten
• opeensmijten
• opensmijten
• opsmijten
• opzijsmijten
• overhoopsmijten
• oversmijten
• platsmijten
• rondsmijten
• samensmijten
• stuksmijten
• tegensmijten
• terugsmijten
• toesmijten
• uiteensmijten
• uitsmijten
• versmijten
• volsmijten
• vooroversmijten
• voorsmijten
• voortsmijten
• vooruitsmijten
• wegsmijten