przypowiedny

Polish

Etymology

From przypowiedzieć +‎ -ny. First attested in 1511–1512.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʂɘ.pɔˈvjɛd.nɘ/

• (Middle Polish) IPA^(key): (16^th c.) /pr̝ɨ.pɔˈvjɛd.nɨ/, (17^th–18^th c.) /pʂɨ.pɔˈvjɛd.nɨ/

• Rhymes: -ɛdnɘ
• Syllabification: przy‧po‧wied‧ny

Adjective

przypowiedny (not comparable, derived adverb przypowiednie)

1. (obsolete) declarative, declaratory

   Synonym: oznajmujący

2. (Middle Polish) alloted, assigned

   Synonyms: przydzielony, wyznaczony

Declension

Declension of przypowiedny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	przypowiedny		przypowiedna	przypowiedne	przypowiedni	przypowiedne
genitive	przypowiednego		przypowiednej	przypowiednego	przypowiednych
dative	przypowiednemu		przypowiednej	przypowiednemu	przypowiednym
accusative	przypowiednego	przypowiedny	przypowiedną	przypowiedne	przypowiednych	przypowiedne
instrumental	przypowiednym		przypowiedną	przypowiednym	przypowiednymi
locative	przypowiednym		przypowiednej	przypowiednym	przypowiednych

Related terms

adjective

• przypowiedni

 

adverb

• przypowiednie

 

nouns

• przypowiadka
• przypowiastka
• przypowiednia
• przypowieść

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• przypowiedzieć pf, przypowiadać impf

 

Further reading

• Paweł Kupiszewski (20.01.2023) “PRZYPOWIEDNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przypowiedny”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przypowiedny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przypowiedny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 349