przepowiednik

Old Polish

Alternative forms

• przepowiadnik

Etymology

From przepowiedzieć +‎ -nik. First attested in the end of the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ɛpɔvjɛdniːk/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ɛpɔvjɛdnik/

Noun

przepowiednik m pers (female equivalent przepowiednica)

1. (attested in Lesser Poland) public instructor
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 67, 12:

     Gospodzin da slowo przepowadnicom (evangelizantibus)

     [Gospodzin da słowo przepowiadnikom (evangelizantibus)]

2. soothsayer, diviner, predictor
   • 1874-1891 [1453], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[2], [3], [4]}, volume XXV, page 209:

     Czo przepovyednyczy nam przepovyadaly o thakyey dzevyczy..., tho szya nam zyavylo

     [Co przepowiednicy nam przepowiadali, o takiej dziewicy..., to się nam zjawiło]

Related terms

nouns

• przepowiadacz
• przepowiadanie
• przepowiedzenie
• przepowieść

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• przepowiedzieć pf, przepowiadać impf

 

Descendants

• Polish: przepowiednik

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “przepowiednik, przepowiadnik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przepowiednik. By surface analysis, przepowiedzieć +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛ.pɔˈvjɛd.ɲik/
• Rhymes: -ɛdɲik
• Syllabification: prze‧po‧wied‧nik

Noun

przepowiednik m pers

1. (obsolete) soothsayer, diviner, predictor

   Synonym: przepowiadacz

Declension

Declension of przepowiednik

	singular	plural
nominative	przepowiednik	przepowiednicy/przepowiedniki (deprecative)
genitive	przepowiednika	przepowiedników
dative	przepowiednikowi	przepowiednikom
accusative	przepowiednika	przepowiedników
instrumental	przepowiednikiem	przepowiednikami
locative	przepowiedniku	przepowiednikach
vocative	przepowiedniku	przepowiednicy

Related terms

adjectives

• przepowiadalny
• przepowiedczy
• przepowiedni

 

nouns

• przepowiadacz
• przepowiadaczka
• przepowiadalność
• przepowiadka
• przepowiastka
• przepowiednia
• przepowiedź
• przepowieść

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• przepowiedzieć pf, przepowiadać impf

 

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przepowiednik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przepowiednik”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przepowiednik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przepowiednik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 169
• przepowiednik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego